Λατρευτέ μου, αφέντη που με τρελαίνεις, σου ζητώ συγχώρεση. Ω, συγχωρά με! Είπα τότε τόσα άσχημα και αχρεία πράγματα, που έπρεπε να μου γράψεις τέτοια λόγια θυμού; Αισθάνομαι ζαλισμένη κάτω από τον χείμαρρο της οργής σου - οι φράσεις μαχαιρώνουν την καρδιά μου και χαρακώνονται στο είναι μου. Έχω διαβάσει οκτώ φράσεις από την επιστολή σου και όλες κάνουν έντονο αγώνα να φτάσουν πρώτες. Με έχει κουράσει η αδιάκοπη επίκριση σου και εξακολουθώ να είμαι δική σου περισσότερο παρά ποτέ -το φταίξιμο είναι δικό σου- δεν μπορώ να βρίσκομαι μακριά σου.
Έλα πίσω! Σε εκλιπαρώ, έλα πίσω - αύριο θα σου γράψω ένα επίσημο γράμμα, λέγοντάς σου να γυρίσεις πίσω γρήγορα, γρήγορα! Βλέπεις, Ζαν, πράγματι δεν μπορώ να το αποφύγω. Σε λατρεύω - είμαι ολότελα δική σου, γιατί έτσι έπρεπε να γίνει, γιατί έτσι νιώθω για σένα. Το γράμμα μου δεν μπορούσε να φτάσει σε σένα παρά μόνο τώρα, γιατί δεν ήσουν ελεύθερος. Δεν φταίω εγώ - σου έγραψα ένα [γράμμα] πριν από δέκα μέρες που έλεγε ότι σε αγαπώ όπως σε αγαπώ σήμερα - σου ορκίζομαι ότι είμαι ανίκανη να σε προδώσω. Ναι, γνωρίζω πολύ καλά ότι μου αρέσει να είμαι προδότρια, είμαι φτιαγμένη από κακές σκέψεις και ατιμία - είμαι οτιδήποτε σου αρέσει να με αποκαλείς. Ήμουν όλα αυτά τα πράγματα -η υπεροχή που ένιωθα έναντι όλων όσοι με περιέβαλλαν, δημιούργησε τη δυστροπία μου - όμως, όλα αυτά είναι νεκρά, τίποτε δεν υπάρχει πια.Ήρθες εσύ - φύσηξες την ισχυρή σου ανάσα πάνω μου και οι άλλοι άνθρωποι, οι δισταγμοί μου, και τα πώς και τα γιατί, όλα θρυμματίστηκαν. Από τα χείλη σου ήπια την αλήθεια της αγάπης, και στην αγκαλιά σου ρίγησα, ένιωσα την αληθινή, τρελή αίσθηση της σωματικής έκστασης, και είδα στα μάτια σου την απόλυτη υπεροχή της ύπαρξής σου. Δόθηκα ολοκληρωτικά, διότι σου χάριζα ένα πλάσμα που ανήκε μονάχα σε σένα. Δεν επινόησα τίποτα σχετικά με μένα, τα ένιωσα όλα εκ νέου.
Συνεπώς βλέπεις, Ζαν, πρέπει να συγχωρήσεις τον άσχημο χαρακτήρα μου. Με κατέκλυσε μόλις έφυγες, χωρίς να μου αφήσει καθόλου χρόνο για περισυλλογή. Όταν ήμουν ακόμη νωπή από την αγκαλιά σου, μυρωμένη από την ύπαρξη σου, μου έδειξε το κρεβάτι, τη νύχτα, το ξύπνημα, το φιλί, τον έρωτα. Εντάξει, εντάξει! Ας μη μιλήσουμε πια για τον χαρακτήρα μου. Σε ικετεύω να με συγχωρήσεις για όλα όσα θα μπορούσα να σου ζητήσω. Με τα δύο μου μπράτσα γύρω από τον λαιμό, σου ζητώ να με συγχωρήσεις είμαι αηδιασμένη που φώναξα τόσο δυνατά. •
Έλα, δείξε καλοσύνη - πάρε με κοντά σου, Ζαν μου. Τραγούδησε μου μερικούς από τους όμορφους στίχους σου, πάρε με μακριά μέσα σε τρυφερά, γαλάζια φύλλα, κύλησε με μέσα σε σκοτεινά σύννεφα, καταπάτησε με κάτω από τις καταιγίδες σου, δάμασε με μέσα στην οργή σου, αλλά αγάπα με όμορφα. Λατρευτέ μου εραστή, αγάπα με στο όνομα του έρωτα.
Τα γαμψά μου νύχια είναι δυνατά, αλλά δεν μπορούν ν' αφήσουν ένα σημάδι διαρκείας στην καρδιά σου αν φεύγεις μακριά μου. Πες μου ότι όλα έχουν τελειώσει, ότι θα καταστρέψεις εκείνο το ηλίθιο γράμμα - αλλά περισσότερο απ' όλα, πες μου ότι αναγνωρίζεις πως είμαι πιστή, πως δεν μπορώ να σε προδώσω: θα ήταν δειλό, άτιμο και βλακωδώς ηλίθιο.
Η επιστολή μου ήταν μια κραυγή εκδίκησης και εσύ την πίστεψες. Εντούτοις, θα πρέπει να γνωρίζεις ότι ήταν μονάχα ένα ουρλιαχτό οργής και αληθινής οδύνης. Όμως, δεν γνωρίζεις, λατρευτέ Αφέντη, ότι είσαι πάντοτε κοντά μου, ότι με κοιτάζεις με τη χρυσή σου διαύγεια - δεν γνωρίζεις ότι το χέρι μου αδιάκοπα αγγίζει προσπερνώντας το δικό σου, ότι ανακαλύπτω τον εαυτό μου να σου μιλάει, προσφέροντάς σου τα χείλη μου: τούτα είναι τα μάγια κάτω από τα οποία υποφέρω. Πώς μπορείς να υποπτεύεσαι ότι σχεδιάζω μονάχα για τη στιγμή, ότι θα κλέψω ένα δέμα που σου ανήκει; θα παρατηρούσες μια τέτοια κλοπή, είμαι σίγουρη, και νιώθω ντροπή και μόνο που το σκέφτομαι - ήσυχα, ηρέμησε. Από ψηλά πάνω μου, από πολύ, πολύ ψηλά, όπου θα βρίσκεσαι, δείξε οίκτο για τη συγχυσμένη μου μωρία. Ήμουν πληγωμένη, ήμουν δύσπιστη. Ό,τι κάνεις πρέπει να είναι και είναι σωστό. Υποτάσσω τον εαυτό μου στη θέληση σου και υποτάσσω την περηφάνια μου: η τιμωρία μου θα είναι να μου αρνηθείς τα χείλη σου για ένα δευτερόλεπτο.
Βεβαίωσε με ότι αναβιώνει η πίστη σου σε μένα, ακόμη και αν οι ελπίδες σου είναι κουρελιασμένες. Ας αρχίσουμε την πτήση μας και πάλι, και παρότι με κάνει να υποφέρω υπερβολικά δεν θα σταματήσω τον τρελό μας αγώνα, θα εκσφενδονιστώ κάτω από ψηλά, αγάπη μου, θα σου γνέψω και θα σκοτωθώ στη διάρκεια της πτώσης.
Φιλώ μία μία τις τρίχες σου, ηρεμώ το λατρευτό σου κορμί και τα χείλη μου ζητούν εκατό χιλιάδες συγγνώμες και ικετεύουν να μου δοθούν πάλι τα χείλη σου.
Το Κείμενο είναι από το βιβλίο :
Τα σ ἀγαπώ που άντεξαν : Οι ερωτικές ιστορίες εξήντα τεσσάρων διασήμων ζευγαριών
Επιμέλεια: Σύσση Καπλάνη
Εκδόσεις: Άγκυρα
No comments:
Post a Comment