Μπερνάρ Σάρα (1844-1923)

Η Σάρα Μπερνάρ, που γεννήθηκε στο Παρίσι το 1844, ήταν εβραϊκής καταγωγής. Το πραγματικό της όνομα ήταν Ανριέτ Ροζέν Μπερνάρ. Ηθοποιός, συγγραφέας και θεατρική δραματουργός, κόρη Εβραίων, οι οποίοι έγιναν μετά Καθολικοί, εκδήλωσε πολύ νέα μεγάλη κλίση προς τη θρησκευτική ζωή. Η μητέρα της, όμως, την έπεισε να σπουδάσει στο Ωδείο του Παρισιού, όπου διακρίθηκε αμέσως για τα εξαιρετικά της προσόντα. Πρωτοεμφανίστηκε το 1862 με την Ιφιγένεια του Ρακίνα, αλλά ο παρορμητικός και πεισματικός χαρακτήρας της την απομάκρυνε από τον οίκο του Μολιέρου. Έπαιξε στο Gymnase, στο Odeon και πάλι στην Comedie, όπου πολύ γρήγορα γνώρισε τη δόξα. Πήγε δυο φορές στο Λονδίνο, όπου σημείωσε επίσης λαμπρές επιτυχίες. Έδωσε παραστάσεις σε όλη την Ευρώπη, στη Ρωσία και στη Λατινική Αμερική. Η ζωή της ήταν ανήσυχη και περιπετειώδης. Το ένιωθε ότι είχε απεριόριστη δύναμη γοητείας και τη χρησιμοποιούσε μέχρι υπερβολής.
Η Σάρα Μπερνάρ ήταν ένα άτομο εκκεντρικό. Η μεγαλύτερη ντίβα του Παρισιού - η μεγαλύτερη ηθοποιός του καιρού της - με Βασική αντίπαλο την Ελεονόρα Ντούζε, στο Παρίσι.
Έκανε μια λαμπρή καριέρα στο θέατρο και είχε μια πολυτάραχη ερωτική ζωή.
Λέγεται ότι κοιμόταν σ' ένα φέρετρο, ότι αρεσκόταν να κουβαλάει στον ώμο της μια τεράστια σαύρα σαν αυτή να ήταν σκυλάκι, ότι λάτρευε τα ζώα και είχε πάμπολλα απ' αυτά στην έπαυλη της, όπως τεράστιους σκύλους και μαϊμούδες. Μέχρι και λιοντάρι είχε επιδιώξει ν' αποκτήσει (χωρίς να είμαστε σίγουροι ότι τα κατάφερε) ενώ λέγεται, ότι κάποτε είχε φιλοξενήσει και έναν κροκόδειλο.
Πολλά μεσημέρια γευμάτιζε στο θέατρο της πάνω στη σκηνή υποχρεώνοντας τους τεχνικούς να της αλλάζουν το σκηνικό, τη μια σε μια καταπράσινη γαλλική εξοχή, την άλλη, στο εσωτερι¬κό ενός λαμπρού ανακτόρου.
Η γυναίκα αυτή, ήταν ολόκληρη ένας μύθος!
Σίγουρα, ήταν ένα άτομο ιδιαιτέρως δυναμικό. Η αγαπημένη της λέξη ήταν «ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ» και είχε βάλει να της το χαράξουν πάνω στον θρόνο που συνήθιζε να κάθεται.
Στο δραματολόγιο της έδινε εξέχουσα θέση σε έργα με δυνατές αποχρώσεις (ο Σαρντού έγραψε γι' αυτήν), ποτέ όμως δεν ξεχνούσε και τις προσφιλείς της ηρωίδες του Ρακίνα. Το 1899 αγόρασε και έδωσε το όνομα της σε ένα θέατρο, όπου έπαιξε πολλά δράματα, φροντίζοντας η ίδια και για τη σκηνοθεσία (Μάγδα, του Σούντερμαν, Λορεντζάτσο, του Μισέ, Η νεκρή πόλη, του Ντ' Ανούντσιο, Άγγελος και Λουκρητία Βοργία, του Ουγκώ, Εσθήρ και Αθαλία, του Ρακίνα).
Έπειτα από μια περιοδεία στην Ιταλία άρχισε στο Παρίσι μια ταινία (La Voyante), αλλά πέθανε πριν τελειώσει το γύρισμα.Ήταν ηθοποιός με δυνατό ταμπεραμέντο και ευφυΐα. Εκτός από μερικά μέτρια θεατρικά έργα, δημοσίευσε κριτικά άρθρα και έναν τόμο απομνημονευμάτων. Ερμήνευσε επίσης τον ανδρικό ρόλο στον Αετιδέα του Ροστάν και στον Άμλετ του Σαίξπηρ.
Η Σάρα Μπερνάρ ήταν σύζυγος του Ζακ Δαμαλά, την εποχή που είχε πλήθος εραστών. Ανάμεσα τους ήταν ο Βέλγος πρίγκιπας ντε Λινέ (από τον οποίο απέκτησε το μοναδικό της παιδί, τον Μόρες), ο ζωγράφος Γκούσταβ Ντόρε και πολυάριθμοι ηθοποιοί, καθώς και ο τυχοδιώκτης Γάλλος ποιητής, δραματουργός και συγγραφέας Ζαν Ρισπέν (1849-1926). Η σχέση της με τον Ζαν άρχισε μόλις ο σύζυγός της αποχώρησε για να υπηρετήσει στον στρατό, στη Βό¬ρεια Αφρική. Λίγο αργότερα ο Ζακ επέστρεψε, φέρνοντας μαζί του χρέη από τον τζόγο και μια νέα ερωμένη. Η Σάρα τον δέχτηκε, πέταξε έξω τον Ζαν, και συνέχισε τη ζωή της με τον ίδιο δραματικό τρόπο που την χαρακτήριζε και επί σκηνής.Όμως, το γράμμα που παραθέτουμε δεν αφήνει καμιά αμφιβολία ότι ήταν πολύ ερωτευμένη με τον Ζαν.