ΠΩΣ ΚΡΙΝΟΥΝ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΜΑΣ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΟΥ 2010

Του Αντωνίου Α. Αντωνάκου
Καθηγητού- Φιλολόγου
Ιστορικού - Συγγραφέως
Αντιπροέδρου τής Επιτροπής Ενημερώσεως
Επί τών Εθνικών Θεμάτων
Αντιπροέδρου τού Συνδέσμου
τών Απανταχού Λακώνων «Ο ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ»


Οἱ ἀρχαῖοι μας πρόγονοι ἦσαν ὑπερήφανοι γιὰ τὸ μοναδικὸ πολιτευμά τους, τὴν δημοκρατία. Δὲν ζήλευαν κανενὸς ἄλλου λαοῦ τὸ πολίτευμα καὶ αὐτὸ τὸ δήλωναν παντοῦ, ὅπως εἶναι ἀποτυπωμένο στὸν «Ἐπιτάφιο» τοῦ Περικλέους. «Χρώμεθα γὰρ πολιτείᾳ οὐ ζηλούσῃ τοὺς τῶν πέλας νόμους, παράδειγμα δὲ μᾶλλον αὐτοὶ ὄντες τισιν ἢ μιμούμενοι ἑτέρους.» Βιβλίο Β΄, 37,1 - 3.
Σήμερα ζηλεύουμε... τοὺς Εὐρωπαίους καὶ ὄχι ἁπλῶς τοὺς μιμούμεθα ἀλλὰ ἀκολουθοῦμε τὰ πολιτεύματά τους, τὰ ὁποῖα κατ’ ἐπίφασιν εἶναι δημοκρατικά. Καὶ ἐξηγῶ ὅτι εἶναι κατ’ ἐπίφασιν, διότι δὲν λαμβάνουν ὑπ’ ὄψιν τὶς ἰδιαιτερότητες ἀλλὰ καὶ τὴν ἱστορία ἑνὸς λαοῦ ἀλλὰ τὸ μόνο ποὺ ἐνδιαφέρει εἶναι ἡ ἐπιβολὴ τῆς παγκοσμιοποιήσεως.

Γιὰ παράδειγμα ὅλες οἱ Ἑνώσεις ποὺ δημιουργήθηκαν στὸν 20ο αἰῶνα εἶχαν ὡς βάση τὰ ἔθνη. Στὶς ἀρχὲς τοῦ 20ου αἰῶνος καὶ μετὰ τὸν α΄ παγκόσμιο πόλεμο, δημιουργήθηκε ἡ Κοινωνία Τῶν Ἐθνῶν (ΚΤΕ). Μετὰ τὸν β΄ παγκόσμιο πόλεμο ἔγινε ὁ Ὀργανισμὸς Ἡνωμένων Ἐθνῶν (ΟΗΕ).
Ἡ ΕΕ ἐνῷ δημιουργήθηκε ὡς Εὐρώπη τῶν Ἐθνῶν, τώρα μᾶς προκύπτει Εὐρώπη τῆς παγκοσμιοποιήσεως. Στὴν Ἑλλάδα τοῦ 2010 Ἑλλάδα τῆς παγκοσμιοποιήσεως, τῆς ἀπαξιώσεως τῶν δημοψηφισμάτων κ.λπ. ἔχουν ἀρχίσει νὰ γίνωνται ἀλλαγὲς σὲ πάρα πολλὰ πράγματα, σὲ πάρα πολλοὺς θεσμοὺς.
Μέσα σὲ αὐτὰ κι ὁ στρατὸς. Στὸν «κυρίαρχο ἑλληνικὸ χῶρο καὶ κυρίως κοντὰ στὰ σύνορα, καταργήθηκαν μονάδες τοῦ ἑλληνικοῦ στρατοῦ, ἔκλεισαν στρατόπεδα, ὁ δὲ στρατός μας ἔγινε πλέον, ὅπως διακηρύσσεται καὶ ἀπὸ τὰ χείλη τῶν ἰθυνόντων ταγῶν μας, ἐπαγγελματικὸς Τὰ καταστροφικὰ βεβαίως ἀποτελέσματα ἀπὸ ἕναν ἐπαγγελματικὸ στρατὸ μᾶς τὰ διδάσκει ἡ ἱστορία καὶ κατὰ τὴν περίοδο τῆς ρωμαιοκρατίας ἀλλὰ καὶ σὲ ἄλλες σημαντικὲς ἱστορικὲς περιόδους.
Βεβαίως οἱ ἀρχαῖοι μας πρόγονοι εἶχαν προβλέψει ἂν καὶ πότε μπορεῖ κάποιος νὰ τὸ κάνῃ αὐτό, πρᾶγμα ποὺ ἀναφέρει ὁ Στοβαῖος.

Εἰ βούλει σοὶ τὴν οἰκίαν εὖ οἰκεῖσθαι, μιμοῦ τὸν Σπαρτιάτην Λυκοῦργον· ὃν γὰρ τρόπον οὗτος οὐ τείχεσι τὴν πόλιν ἔφραξεν, ἀλλ’ ἀρετῇ τοὺς ἐνοικούντας ὠχύρωσε καὶ διὰ παντὸς ἐτήρησε ἐλευθέραν τὴν πόλιν· οὕτω καὶ σὺ μὴ μεγάλην αὐλὴν περιβάλλου καὶ πύργους ὑψηλοὺς ἀνίστα, ἀλλὰ τοὺς ἐνοικούντας εὐνοίᾳ καὶ πίστει καὶ φιλίᾳ στήριζε, καὶ οὐδὲν εἰς αὐτὴν εἰσελεύσεται βλαβερόν, οὐδ’ἂν τὸ σύμπαν τῆς κακίας παρατάξηται στῖφος. (fr. 46 I. c. p. 82) - ΣΤΟΒΑΙΟΣ

Ἐμεῖς λοιπὸν θέλουμε νὰ διδάξουμε ἀρετή. Ξέρουμε ὅμως ἂν οἱ γείτονες προτιμοῦν νὰ διδαχθοῦν τὴν ἀρετὴ ἀπὸ τὸ νὰ παραμείνουν βάρβαροι; Ἡ ἱστορία δείχνει πὼς δὲν τὸ προτιμοῦν. Ἂν καταργούσαμε λοιπόν, στρατόπεδα γιὰ νὰ τοὺς διδάσκαμε ἀρετὴ, ἔχει καλῶς, ἀλλά ὑπάρχει ὁμόνοια μεταξύ μας ἢ πραγματικὴ φιλία ἀπὸ τοὺς γείτονες; Ἡ ἱστορία καὶ τὰ γεγονότα ἔχουν δείξει πὼς ὄχι.

Δὲν εἶναι ὅμως τὰ μόνα ἀποτελέσματα αὐτὰ ποὺ ἀναφέραμε παραπάνω. Ἐνῷ ὑποτίθεται πὼς ἡ Εὐρώπη εἶναι ὑποχρεωμένη νὰ φυλάξη μὲ τὸν δικό της στρατὸ τὰ δικά της σύνορα, ποὺ πλέον εἶναι τὰ σύνορα τῆς Ἑλλάδος, ἀδιαφόρησε στὴν παράνομη ἀπαίτηση τῶν Τούρκων γιὰ τὰ Ἴμια, ἐνῷ ἐμεῖς δεχθήκαμε νὰ κατέβη ἡ σημαία μας ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ βραχονησίδα καὶ νὰ μὴ μπορῆ ὁ Ἕλληνας βοσκὸς νὰ βοσκήση τὸ κοπάδι του σ’ αὐτὴν.
Εἴχαμε γράψει προσφάτως, πὼς τὸ Γερμανικὸ ἐρευνητικὸ σκάφος «Ποσειδῶν» ἔκανε κάποιες ἔρευνες 10 μίλια ἀνοιχτὰ τοῦ Ἡρακλείου Κρήτης γιὰ τὸ παγοποιημένο μεθάνιο, μιὰ νέα καὶ πολύ σημαντικὴ πηγὴ ἐνεργείας. Τότε οἱ Τοῦρκοι ἔβγαλαν μία φρεγάτα στὴν περιοχὴ ἐρεύνης, διαμαρτυρόμενοι, διότι στὰ 10 μίλια χρειαζόταν, ὅπως εἶπαν καὶ δική τους ἄδεια γιὰ τὴν ἔρευνα!!!! Ἡ ὑπερήφανη, πολιτισμένη καὶ τηροῦσα «ἄψογη στάση» Ἑλλάς καὶ σ’αὐτὴν τὴν περίπτωση ὑπεχώρησε στὶς τουρκικὲς ἀξιώσεις καὶ στὸ σκάφος «Ποσειδῶν» ἀνέβη καὶ Τοῦρκος ἐπιστήμων, ὁπότε ἡ ἔρευνα συνεχίσθη πλέον ὡς τριεθνής, μιᾶς καὶ οἱ «τσαμπουκάδες» «φίλοι» μας, οἱ Τοῦρκοι, εἶναι γνωστὸ πὼς ζητοῦν ἐπιμόνως συγκυριαρχία στὸ Αἰγαῖο.
Ἄρα καὶ στὶς δύο περιπτώσεις ἔχουμε μείωση τῆς ἐθνικῆς μας κυριαρχίας, κι ἂς λένε τὰ ἀντίθετα. Ἡ ἀλήθεια φαίνεται ἀπὸ τὸ ἀποτέλεσμα. α) Πρὶν τὸ ἐπεισόδιο τῶν Ἰμίων μποροῦσε νὰ πάη στὴν βραχονησίδα ἐλεύθερα τόσον ὁ βοσκὸς ὅσο καὶ ὁποιοσδήποτε Ἕλληνας. Τώρα δὲν μπορεῖ... β) Ἄν ἡ Ἑλλάς εἶχε ἀσκήσει τὸ νόμιμο δικαίωμά της νὰ ἐπεκτείνη τὰ χωρικά της ὕδατα στὰ 12 μίλλια, ἀποδεικνύοντας τὴν σκοπιμότητα τοῦ casus belli ἀπὸ πλευρᾶς τῆς γείτονος, δὲν θὰ ὑποχωρούσαμε βάζοντας «κεχαγιᾶ» στὴν δική μας περιουσία.
Ἐνῷ λοιπὸν ἡ Ἑλλὰς ἀπὸ τὴν ὥρα τῆς ἀνεξαρτησίας (;) της καὶ μετὰ συνεχῶς αὐξανόταν, μετὰ τὰ Ἴμια ἀρχίζει καὶ μειώνεται.
Ἡ πρόεδρος τῆς βουλῆς, κα Ἄννα Ψαρούδα Μπενάκη, διαπρεπὴς νομικός, ὅταν προσεφώνησε τὸν κ. Παπούλια ὡς πρόεδρο τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας, τὴν ἡμέρα ἀναλήψεως τῶν καθηκόντων του, τοῦ εἶπε ὅτι κατὰ τὴν διάργεια τῆς θητείας του τὰ σύνορα καὶ ἡ ἐθνικὴ κυριαρχία θὰ μειωθοῦν πρὸς χάριν τῆς εὐρωπαϊκῆς ὁλοκληρώσεως. Μίλησε δηλαδὴ σαφῶς γιὰ μείωση τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας.
Ὅταν τὸ ἄκουσα καὶ τὸ εἶδα στὴν τηλοψία, δὲν ἤθελα νὰ τὸ πιστέψω μέχρι ποὺ ψάχνοντας μία μέρα γιὰ κάποιο ἄρθρο τοῦ συντάγματός μας, ἔπεσα τυχαῖα πάνω στὸ ἄρθρο 28, ὅπως αὐτὸ προέκυψε ἀπὸ τὴν τελευταῖα ἀναθεώρηση. Καὶ τότε κατάλαβα τί γινόταν στὴν πράξη, γιὰ κάτι ποὺ ἀποφάσισαν κάποιοι γιὰ μένα χωρὶς ἐμένα. Τὸ συγκεκριμένο ἄρθρο λέει τὰ ἑξῆς:

Ἄρθρο 28

Οἱ γενικὰ παραδεγμένοι κανόνες τοῦ διε¬θνοῦς δικαίου, καθὼς καὶ οἱ διεθνεῖς συμβάσεις, ἀπὸ τὴν ἐπικύρωσή τους μὲ νόμο καὶ τὴν θέση τους σὲ ἰσχὺ σύμφωνα μὲ τοὺς ὅρους καθεμιᾶς, ἀποτε¬λοῦν ἀναπόσπαστο μέρος τοῦ ἐσωτερικοῦ ἑλληνι¬κοῦ δικαίου καὶ ὑπερισχύουν ἀπὸ κάθε ἄλλη ἀντίθετη διάταξη νόμου. Ἡ ἐφαρμογὴ τῶν κανόνων τοῦ διεθνοῦς δικαίου καὶ τῶν διεθνῶν συμβάσεων στοὺς ἀλλοδαποὺς τελεῖ πάντοτε ὑπὸ τὸν ὅρο τῆς ἀμοιβαιότητας.
Γιὰ νὰ ἐξυπηρετηθεῖ σπουδαῖο ἐθνικὸ συμ¬φέρον καὶ νὰ προαχθεῖ ἡ συνεργασία μὲ ἄλλα κράτη, μπορεῖ νὰ ἀναγνωρισθοῦν, μὲ συνθήκη ἢ συμφωνία, σὲ ὄργανα διεθνῶν ὀργανισμῶν ἁρμοδιότητες ποὺ προβλέπονται ἀπὸ τὸ Σύνταγμα. Γιὰ τὴν ψήφιση νόμου ποὺ κυρώνει αὐτὴ τῇ συνθήκῃ ἢ συμφωνία ἀπαιτεῖται πλειοψηφία τῶν τριῶν πέμπτων του ὅλου ἀριθμοῦ τῶν βουλευτῶν.
Ἡ Ἑλλάδα προβαίνει ἐλεύθερα, μὲ νόμο ποὺ ψηφίζεται ἀπὸ τὴν ἀπόλυτη πλειοψηφία τοῦ ὅλου ἀριθμοῦ τῶν βουλευτῶν, σὲ περιορισμοὺς ὡς πρὸς τὴν ἄσκηση τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας της, ἐφόσον αὐτὸ ὑπαγορεύεται ἀπὸ σπουδαῖο ἐθνικὸ συμφέρον, δὲν θίγει τὰ δικαιώματα τοῦ ἀνθρώπου καὶ τὶς βάσεις τοῦ δημοκρατικοῦ πολιτεύματος καὶ γίνεται μὲ βάση τὶς ἀρχὲς τῆς ἰσότητας καὶ μὲ τὸν ὅρο τῆς ἀμοιβαιότητας.
** Ἑρμηνευτικὴ δήλωση:
Τὸ ἄρθρο 28 ἀποτελεῖ θεμέλιο γιὰ τὴν συμμετοχῇ τῆς Χώρας στὶς διαδικασίες τῆς εὐρωπαϊκῆς ὁλοκλήρωσης.

Βλέπετε λοιπὸν, ἀγαπητοὶ φίλοι, ἰδίοις ὄμασιν ὅτι ἡ Ἑλλὰς προβαίνει ἐλεύθερα σὲ περιορισμοὺς ὡς πρὸς τὴν ἄσκηση τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας της... Τώρα πὼς ἕνας περιορισμὸς μπορεῖ νὰ γίνῃ ἐλεύθερα καὶ νὰ ἔχῃ σχέση μὲ τὴν ἐλευθερία, αὐτὸ ἀποτελεῖ «ἀλλουνοῦ παππᾶ εὐαγγέλιο», ὅπως λέει κι ὁ λαός μας. Αὐτὸ γίνεται λέει ἐπίσης ἂν ὑπαγορεύεται ἀπὸ ἀπὸ σπουδαῖο ἐθνικὸ συμφέρον, δὲν θίγει τὰ δικαιώματα τοῦ ἀνθρώπου καὶ τὶς βάσεις τοῦ δημοκρατικοῦ πολιτεύματος καὶ γίνεται μὲ βάση τὶς ἀρχὲς τῆς ἰσότητας καὶ μὲ τὸν ὅρο τῆς ἀμοιβαιότητας. Ποιό ὅμως ἐθνικὸ συμφέρον θὰ ὑπαγόρευε μείωση ἐθνικῆς κυριαρχίας, ποιά μείωση δὲν θὰ ἔθιγε τὰ δικαιώματα τοῦ ἀνθρώπου καὶ τὶς βάσεις τοῦ δημοκρατικοῦ πολιτεύματος καὶ πότε αὐτὸ ἔγινε μὲ βάση τὶς ἀρχὲς τῆς ἰσότητας καὶ μὲ τὸν ὅρο τῆς ἀμοιβαιότητας. Μήπως οἱ Τοῦρκοι μᾶς ἔδωσαν μία ἄλλη βραχονησίδα γιὰ ἀντάλλαγμα, μιᾶς καὶ τὰ Ἴμια ἀνῆκαν σὲ μᾶς ἢ μήπως ἐμεῖς κάναμε ἔρευνες σὲ δικό τους Αἰγαῖο καὶ ὄχι στὸ δικό μας;

Εἴπαμε λοιπὸν παραπάνω ὅτι ἐνῷ ἡ Ἑλλὰς ἀπὸ τὴν ὥρα τῆς ἀνεξαρτησίας της καὶ μετὰ συνεχῶς αὐξανόταν σὲ μέγεθος καὶ ἐδάφη, μετὰ τὰ Ἴμια, ὅμως, ἀρχίζει νὰ μειώνεται. Τὸ ἂν αὐτὸ ἦταν σωστὸ ἢ ἂν ἔπρεπε νὰ τὸ ἐπιτρέψουμε, μᾶς τὸ λένε οἱ ἀρχαῖοι μας πρόγονοι, μέσα ἀπὸ τὸν ὅρκο τῶν Ἀθηναίων ἐφήβων, τὸν ὁποῖο μᾶς διασώζει ὁ Στοβαῖος.

Οὐ καταισχυνῶ ὅπλα τὰ ἱερά, οὐδ’ ἐγκαταλείψω τὸν παραστάτην ὄτω ἂν στοιχήσω, ἀμυνῶ δὲ καὶ ὑπὲρ ἱερῶν καὶ ὑπὲρ ὁσίων καὶ μόνος καὶ μετὰ πολλῶν· τὴν πατρίδα δὲ οὐκ ἐλάσσω παραδώσω, πλείω δὲ καὶ ἀρείω ὅσης ἂν παραδέξωμαι· καὶ εὐηκοήσω τῶν ἀεὶ κρινόντων ἐμφρόνως, καὶ τοῖς θεσμοὶς τοῖς ἱδρυμένοις πείσομαι καὶ οὖς τίνας ἂν ἄλλους τὸ πλῆθος ἱδρύσηται ὁμοφρόνως· καὶ ἂν τὶς ἀναιρῇ τοὺς θεσμοὺς ἢ μὴ πείθηται, οὐκ ἐπιτρέψω, ἀμυνῶ δὲ καὶ μόνος καὶ μετὰ πάντων· καὶ ἱερὰ τὰ πάτρια τιμήσω. Ἵστορες θεοὶ τούτων. Ἄγλαυρος, Ἑστία, Ἐνυῶ, Ἐνυάλιος Ἄρης, καὶ Ἀθηνᾶ Ἀρεία, Ζεύς, Θαλλῶ, Αὐξῶ, Ἠγεμόνη, Ἡρακλῆς.
Ἡ διαφορὰ, λοιπὸν, εἶναι σαφής. Οἱ πατέρες μας ἀπὸ τὴν ἐφηβική τους ἡλικία ἀκόμη ὤρκίζοντο ὅτι «τὴν πατρίδα δὲ οὐκ ἐλάσσω παραδώσουσι, πλείω δὲ καὶ ἀρείω ὅσης ἂν παραδέξωνται·» Ὠρκίζοντο ὅτι τὴν πατρίδα θὰ τὴν παραδώσουν ὄχι λιγώτερη ἀλλὰ μεγαλύτερη καὶ ἰσχυρότερη.
Αὐτὸν τὸν ὄρκο θὰ ἔπρεπε νὰ δίνουν καὶ σήμερα τὰ Ἑλληνόπουλα καὶ ὄχι νὰ ορκίζονται νὰ φυλάττουν τὸ σύνταγμα!!! Ποιὸ σύνταγμα; Αὐτὸ ποὺ προβλέπει ὅτι ἡ Ἑλλάδα προβαίνει ἐλεύθερα σὲ περιορισμοὺς ὡς πρὸς τὴν ἄσκηση τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας της;
Ἄς ἀποφασίσουμε γιὰ μιὰ φορὰ λοιπὸν νὰ κάνουμε ὁδηγούς μας αὐτοὺς ποὺ ἔδωσαν τὰ φῶτα σὲ ὁλόκληρη τὴν ἀνθρωπότητα καὶ τὴν δίδαξαν νὰ πιστεύη σὲ ἀξίες καὶ ἰδανικά. Τότε ἴσως σταματήσουμε τὴν κατ’ ἐπίφασιν πολιτισμένη ἄψογη στάση μας καὶ καταλάβουμε τὶ σημαίνει ἐθνικὴ ὑπερηφάνεια καὶ ἐθνικὴ ἀξιοπρέπεια. Καὶ τελικὰ ἴσως ἀποφασίσουμε νὰ ὀρκίζωνται τὰ ἑλληνόπουλα ὅτι τὴν πατρίδα θὰ τὴν παραδώσουν ὄχι λιγώτερη ἀλλὰ μεγαλύτερη καὶ ἰσχυρότερη. Γιὰ νὰ ἀποκτήσουν καὶ πάλι ἀρχὲς ἀξίες καὶ ἰδανικά. Ἑλληνικὰ ἰδανικὰ ποὺ ἀποτελοῦν τὴν βάση τῆς ζωῆς.