ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΓΕΙΤΟΝΕΣ (Ο σεβασμός κερδίζεται, δεν επιβάλλεται με ρεπούσειες απόψεις)

ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΓΕΙΤΟΝΕΣ (Ο σεβασμός κερδίζεται, δεν επιβάλλεται με ρεπούσειες απόψεις) Του Αντωνίου Α. Αντωνάκου Καθηγητού – Κλασσικού Φιλολόγου Ιστορικού – Συγγραφέως Προσωπικά, ως άνθρωπος, δεν έχω τίποτα με τους γειτονικούς λαούς και δεν πρόκειται να πειράξω κανένα τους αν δεν με πειράξουν. Ως Έλληνας, όμως, έχω πολλές ενστάσεις απέναντί τους, κυρίως ως προς τον τρόπο, με τον οποίο χειρίζονται την ιστορία. Θέλω να πω πως αν ήσαν δίκαιοι με τα όσα συνέβησαν στο παρελθόν δεν θα είχα κανένα πρόβλημα να συνεννοηθώ για πολλά πράγματα. Όμως συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Η διαφορά πολιτισμού μεταξύ των διαφόρων λαών φαίνεται με την πρώτη ματιά. Στην γειτονική Ιταλία, για παράδειγμα, έχουν απολύτως σεβασθεί την ελληνική ιστορία. Έχουν διατηρήσει τους αρχαίους ναούς, τα μνημεία, και τα ονόματα των αρχαίων ελληνικών πόλεων και κυρίως αναγνωρίζουν την προέλευσή τους και την πολιτιστική προσφορά τής Ελλάδος στον πολιτισμό τους. Οι ξεναγοί λένε στους περιηγητές ότι η Νάπολη (Νεάπολη), η Κούμα (Κύμη), το Paestum (Ποσειδωνία) κ.λπ. είναι ελληνικές πόλεις, οι οποίες ανέπτυξαν έναν πολιτισμό, που τροφοδότησε τον ρωμαϊκό, δημιουργώντας τον λεγόμενο ελληνορωμαϊκό δυτικό πολιτισμό. Οι λαοί τής Μέσης Ανατολής αναγνωρίζουν τον Μέγα Αλέξανδρο ως τον μεγάλο εκπολιτιστή στρατηλάτη από την Μακεδονία, την ελληνική περιοχή, που τους έδωσε πολιτισμό και υπερηφάνεια! Τι συμβαίνει όμως με τους τούρκους, τους σκοπιανούς, τους αλβανούς και τους βουλγάρους; Όλοι αυτοί οι γείτονες έχουν οικειοποιηθεί την ελληνική ιστορία, την έχουν διαστρεβλώσει και την έχουν προσαρμόσει στα μέτρα τους. Οι τούρκοι θεωρούν πως το ότι εμφανίσθηκαν στην Μικρασία μετά την μάχη τού Μάτζικερτ, το 1071 μ.Χ., δεν ισχύει και ισχυρίζονται πως ευρίσκονται στην περιοχή από την εποχή ... του Ομήρου! Μάλιστα ο Μουσταφά Κεμάλ, όταν ίδρυσε το νεοτουρκικό κράτος, έβαλε έναν τουρκοκρητικό, ο οποίος είχε έλθει στην τουρκία με την ανταλλαγή τών πληθυσμών, να μεταφράσει την Ιλιάδα στα τουρκικά, προλόγισε δε ο ίδιος την έκδοση, γράφοντας πως ο Ομέρ, δηλαδή ο ...Όμηρος, ήταν ήταν ο πρώτος ... τούρκος ποιητής και η Ιλιάδα το παλαιότερο ... τουρκικό έπος! Σαν να μην έφθανε αυτό, όλες τις ελληνικές πόλεις τής αρχαιότητος στην Μικρασία, τις θεωρούν δικά τους δημιουργήματα. Μίλητος, Πέργαμος, Έφεσος, Φώκαια, Αλικαρνασσός, σε τουρκική παραλλαγή. Η Αλικαρνασσός μάλιστα, η πατρίς του Ηροδότου, ονομάσθηκε, λόγω του ιπποδρομίου, "μποντρούμ". Έτσι φθάσαμε στο σημείο, ο πατήρ τής Ιστορίας "Ηρόδοτος ο Αλικαρνασσεύς" να καταντήσει "Ηρόδοτος ο ... Μποντρουμεύς"! Οι τούρκοι ξεναγοί λένε στους περιηγητές την νεοοθωμανική – τουρκική εκδοχή της ιστορίας τους. Αγνοούν προκλητικά ότι οι επιγραφές, που ευρίσκονται μέσα στους αρχαιολογικούς χώρους, είναι γραμμένες στα ελληνικά! Αφηγούνται ψεύτικα ιστορικά γεγονότα. Αλλά έτσι είναι. Για μία χώρα που στην θέση της ιστορίας έχει "ποινικό μητρώο", δεν υπάρχει χώρος για την επιστήμη. Ειδικά αν έχει συμμάχους στην Ελλάδα "ανιστόρητους ιστορικούς", που στην θέση των "επιστημονικών", υποτίθεται, "περγαμηνών τους" έχουν υπαγορευόμενες συμβατικές νεοταξικές θεωρίες. Μία τέτοια είναι η καθηγήτρια γαλλικών, Μ. Ρεπούση, η οποία "ως διά μαγείας", διότι "ως εκ θαύματος" αποκλείεται, ευρέθη να θεωρείται "ειδική (τουρκολάγνος) ιστορικός" και να γράφει "περί συνωστισμού στην παραλία της Σμύρνης των σφαγιασθέντων Μικρασιατών" και "περί αμφισβητήσεως της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου. Μα, πώς μπορεί να θεωρηθεί να θεωρηθεί επιστήμων ιστορικός μία αγνοούσα τα αρχεία τής γενοκτονίας των Ποντίων (14 τόμοι) του σπουδαίου πανεπιστημιακού δασκάλου Κώστα Φωτιάδη; Αλλά αυτό δεν ενδιαφέρει την Νέα Τάξη. Η Ιστορία πλέον υπαγορεύεται από την πολιτική. Δεν γράφεται με το αίμα και τον ηρωϊσμό των Ελλήνων. Η σύμβαση Γιώργου Παπανδρέου – Ισμαήλ Τζεμ (ΦΕΚ 142, 27 Ιουνίου 2001) αναφέρει σαφώς! «επιθυμώντας την ενδυνάμωση και την περαιτέρω ανάπτυξη φιλικών σχέσεων... συμφωνήθηκε συνεργασία στην παρουσίαση της ιστορίας, ... ιδιαίτερα στα σχολικά βιβλία. Με αυτόν τον στόχο θα συστήσουν μία Μικτή Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων, η οποία θα ανταλλάξει και θα μελετήσει τα σχολικά βιβλία, για να προτείνει την διόρθωση των ανακριβειών». Και, βεβαίως, η σύμβαση έγινε για να τηρηθεί μόνο από την Ελλάδα. Διότι η τουρκία, ως εθνικιστικό κράτος, ενδιαφέρεται να διατηρήσει την συνοχή τού λαού της, ακόμη και με ψέματα. Ακόμη και διαστρεβλώνοντας την δική μας ιστορική αλήθεια. Ακόμα και προσπαθώντας να μας υπονομεύσει εκ των έσω! Το ίδιο γίνεται και με τους αλβανούς. Δεν αναγνωρίζουν την ελληνική παρουσία στην περιοχή, τις ελληνικές πόλεις, τον ελληνικό πολιτισμό. Αντιθέτως διεκδικούν την Ήπειρό μας, έχοντας ήδη οικειοποιηθεί το βόρειο αυτόνομο τμήμα της παρανόμως! Οι σκοπιανοί κάνουν το ίδιο. Οικειοποιούνται την ελληνική ιστορία, τον Έλληνα Μέγα Αλέξανδρο, τον Φίλιππο, τον Σταγειρίτη Αριστοτέλη. Για νεοταξικούς πολιτικούς λόγους, μέσω Σόρος, Αμερικανών και των εδώ φερέφωνων τους, διεκδικούν, αφού πρώτα φρόντισαν να αποβλακώσουν, έπειτα να αλλοιώσουν και στο τέλος να εξαθλιώσουν τους Έλληνες! Οι βούλγαροι κάνουν το ίδιο. Τις ελληνικές πόλεις τις θεωρούν δικές τους. Θέλουν ακόμα και την ελληνικώτατη Καβάλα! Πώς, λοιπόν, να εμπιστευθείς γείτονες και να έχεις καλή γειτονία μαζί τους, αν δεν σε σέβονται, δεν σέβονται την ιστορία σου, την προσφορά σου, τον πολιτισμό σου. Αλλά και πώς να σε σεβασθούν, όταν βλέπεις τον "Σουλεϊμάν" σε δική τους εκδοχή, όταν οι κυβερνήσεις σου στηρίζουν την ευρωπαϊκή προοπτική των γειτόνων, την ώρα που εκείνοι δεν αναγνωρίζουν καμμία ελληνική θέση ή όταν ψηφίζεις ως εκπροσώπους στο κοινοβούλιό σου τα φερέφωνά τους! Εγώ λοιπόν δεν ευρίσκομαι σε αυτό το μήκος κύματος. Ο αείμνηστος παππούς μου Νικόλαος Αντωνάκος είχε πολεμήσει στους βαλκανικούς πολέμους και στις δύο εκστρατείες:Εναντίον της Τουρκίας (πολέμησε στις μάχες Σαρανταπόρου, Γιαννιτσών) και εναντίον της Βουλγαρίας (συμμετείχε στις ένδοξες μάχες Κιλκίς, Λαχανά, Μπέλλες, Κρέσνας, Τζουμαγιάς). Μου έλεγε από τότε που ήμουν μικρός:» Ο τούρκος κι ο βούλγαρος φίλος δεν πιάνεται. Μη τους έχεις εμπιστοσύνη». Όταν πήρα το πτυχίο τού Ιστορικού από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, πιστοποίησα και επιστημονικώς την θέση τού παππού μου. Μου έλεγε επίσης να προσέχω τους προδότες. Αργότερα διάβασα στον εθνικό ποιητή ότι "έφθασαν ντυμένοι φίλοι πολλές φορές οι εχθροί μου"! Πριν πολλά χρόνια είχα πάει στην Βασιλεύουσα. Μια ουρά περιηγητών περίμενε στο μεγάλο τζαμί. Ζήτησαν να βγάλουμε τα υποδήματά μας. Προηγουμένως την Αγά Σοφία την είχαν μετατρέψει σε "άλλο χώρο". Ζητούσαν σεβασμό για ό,τι οι ίδιοι δεν σέβονταν. Είπα στους υπολοίπους πως εγώ δεν βγάζω τα υποδήματά μου, όταν πηγαίνω στον Παρθενώνα, και θα τα βγάλω εδώ; Κι έφυγα. Ορκίσθηκα να ξαναπάω στην Βασιλεύουσα με άλλες συνθήκες και όταν η Πόλη αλλάξει φυσιογνωμία. Όταν αναγνωρισθεί η ελληνική της φυσιογνωμία. Αλλιώς προτιμώ να μένω με τις αναμνήσεις και τις ιστορικές γνώσεις μου, που μου δίνουν δύναμη να μη ξεχνώ την ένδοξη ιστορία τής πατρίδος