ΟΙ ΥΠΟΝΟΜΕΥΤΕΣ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΡΟΚΟΔΕΙΛΙΑ ΔΑΚΡΥΑ

ΟΙ ΥΠΟΝΟΜΕΥΤΕΣ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΡΟΚΟΔΕΙΛΙΑ ΔΑΚΡΥΑ Του Αντωνίου Α. Αντωνάκου Καθηγητού – Κλασσικού Φιλολόγου Ιστορικού – Συγγραφέως Δεν είναι λίγοι αυτοί, οι οποίοι διαπιστώνουν ότι σήμερα, στην δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνος, η Ελλάδα είναι μια χώρα με ανύπαρκτη παιδεία. Κι όταν λέω ανύπαρκτη εννοώ «όχι τύποις αλλά ουσία». Το σύνολο σχεδόν του πνευματικού, επιστημονικού και πολιτικού κόσμου αλλά και του απλού λαού, καθημερινά γίνεται μάρτυρας αυτής της πραγματικότητος. Κανείς όμως από αυτούς δεν κάθεται να αναρωτηθεί πώς η Ελλάδα, ενώ πριν λίγες δεκαετίες είχε πολλά ανώτατα πνευματικά ιδρύματα στις πρώτες δεκάδες των καλλίτερων πανεπιστημίων της οικουμένης, σήμερα διά της βίας διαθέτει ένα στην πεντακοσιοστή περίπου θέση και κάτω από πανεπιστήμια χωρών τριτοκοσμικών. Ούτε εξέτασαν πώς τα παιδιά δημοτικών, γυμνασίων και λυκείων, με τις ελάχιστες εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα, αγνοούν τα σημαντικώτερα γεγονότα τής ελληνικής ιστορίας, τους κυριώτερους εκπροσώπους τού πνεύματος και της τέχνης και τα μόνα πρόσωπα, που ίσως γνωρίζουν είναι τα ποδοσφαιρικής και καλαθοσφαιρικής προελεύσεως καθώς και τα τραγουδιστικής, ενδυματολογικής ή τηλεοπτικής εκπροσωπήσεως. Δυστυχώς αυτή είναι η παιδεία μας και κάποιοι φταίνε γι’ αυτό. Ο σπουδαίος γερμανός φιλόλογος Βέρνερ Γαίγκερ έγραψε ένα τρίτομο έργο αναφοράς για την παιδεία. Όταν θέλησε να του προσδώσει έναν τίτλο σχετικό με το θέμα του, διεπίστωσε ότι καμμία λέξη δεν μπορούσε να αποδώσει αυτό, το οποίο ήθελε. Έτσι απεφάσισε να δώσει ως τίτλο την ίδια την λέξη «ΠΑΙΔΕΙΑ» με λατινικούς χαρακτήρες (PAIDEIA), τονίζοντας ότι ήταν η μόνη λέξη, η οποία απέδιδε το νόημα των όσων έγραψε, διότι «Παιδεία είναι η μόρφωση τού Έλληνος Ανθρώπου». Αυτή λοιπόν η ελληνική ανθρωπιστική παιδεία κατεστράφη. Μεθοδικά, με σχέδιο. Πρώτα κατεστράφη ο σύνδεσμος με την αρχαιότητα. Η μία και διαχρονική ελληνική γλώσσα. Καθημερινώς εχάνοντο δεκάδες λέξεις, οι οποίες ήσαν ίδιες κι απαράλλαχτες επί χιλιάδες χρόνια και αντεκαθίσταντο με άλλες, διαφόρων προελεύσεων. Ο μακαρίτης Γεώργιος Ράλλης σε συνεννόηση με τον πολέμιο της αρχαίας ελληνικής Εμμανουήλ Κριαρά συνεμάχησαν και κατήργησαν την διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών από το πρωτότυπο. Δεν το μετάνοιωσαν ποτέ ούτε ποτέ συνειδητοποίησαν τι έκαναν, όπως μαρτυρούν οι επιστολές τού πρώτου προς τον δεύτερο. Για χρόνια, όμως, κυκλοφορούσε η εντύπωση ότι τά¬χα ο Ράλλης είχε μετανοήσει που το 1976 είχε απομακρύνει» τα Αρχαία από το Γυμνάσιο (βλ. άρθρο του Κριαρά στα Νέα 21/4/2006). Επρόκειτο, βεβαίως, για εντύπωση εσφαλμένη, όπως αποδεικνύουν δύο επιστολές τού Ράλλη με ημερο¬μηνίες 16/09/2005 και 5/10/2005. Και στις δύο ο Ράλλης «αποδοκιμάζει» με τρόπο σαφή και κατηγορηματικό την διδασκαλία των Αρχαίων στο Γυμνάσιο. Γράφει συγκεκριμένα στην δεύτερη: «Διά¬βασα το βιβλίο "Αρχαία Ελληνική Γλώσσα" που διδάσκεται στην Α' Γυμνασίου, το περιεχόμενο του ο¬ποίου επιβεβαιώνει πλήρως την ά¬ποψη μου, καθώς και τη δική σας, "ότι η διδασκαλία των Αρχαίων Ελληνικών στο Γυμνάσιο θα έπρε¬πε να αποφευχθεί"». Έπειτα καταστρατηγήθηκε το άρθρο 16 του Συντάγματος στο οποίο υπάρχει και η παράγραφος 2, η οποία σαφώς ορίζει ότι «η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή τού Κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και την διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες». Επειδή όμως αυτό δεν έπρεπε να γίνει, ήταν επιτακτική ανάγκη να αλλάξουν οι πνευματικοί ταγοί. Καθηγητές, οι οποίοι εξέφραζαν νεοταξικές απόψεις, αναθεωρητές της ιστορίας κατέλαβαν τις περισσότερες θέσεις στα πανεπιστήμια, το παιδαγωγικό ινστιτούτο κ.λπ. Συμβιβάσθηκαν και κάποιοι από την Ακαδημία. Στην συνέχεια ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, όταν ήταν υπουργός εξωτερικών υπέγραψε με τον τούρκο ομόλογό του Ισμαήλ Τζεμ, το ΦΕΚ 142 / 27 Ιουνίου 2001, με το οποίο (άρθρο 1 παρ. ι΄) «τα δύο κράτη θα συνεργάζονται στην παρουσίαση της ιστορίας, της γεωγραφίας, του πολιτισμού και της οικονομίας της άλλης χώρας, ιδιαίτερα στα σχολικά βιβλία. Με αυτόν τον στόχο θα συστήσουν μία Μικτή Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων, η οποία θα ανταλλάξει και θα μελετήσει τα σχολικά βιβλία, για να προτείνει την διόρθωση των ανακριβειών». Όλοι καταλαβαίνετε από το αποτέλεσμα ότι «ανακρίβειες θεωρήθηκαν οι αγώνες και το αίμα των προγόνων μας» και ενώ οι τούρκοι στα βιβλία τους έχουν γίνει πιο φανατικοί εναντίον των Ελλήνων, συνεχίζουν να αρνούνται την γενοκτονία των Ποντίων κ.λπ. "επέβαλλαν" εμμέσως το βιβλίο «του συνωστισμού στην παραλία», το οποίο αρνήθηκε να αλλάξει η τότε υπουργός Μαριέττα Γιαννάκου. Η ιστορία πλέον δεν γράφεται με το αίμα των προγόνων αλλά με τις συμφωνίες (συμβάσεις) απογόνων των εμπλεκομένων, των κατά κανόνα ... «άκαπνων». 2ονΜΕΡΟΣ Η ιστορία πλέον δεν γράφεται με το αίμα των προγόνων αλλά με τις συμφωνίες (συμβάσεις) απογόνων των εμπλεκομένων, των κατά κανόνα «άκαπνων», γι’ αυτό και η ιστορία ονομάζεται "συμβατική". Και οι μαθητές, τα παιδιά μας απομονώνονται σιγά σιγά από τις αποκομμένες πλέον ρίζες τους, χάνοντας την επαφή και την συνέχεια με το προγονικό παρελθόν. Στα βιβλία το ελληνόπουλο δεν μαθαίνει πια ιστορία. Μαθαίνει παραμύθια ως δήθεν "επιστημονικές απόψεις". Προετοιμάζεται ίσως στο να ζητήσει συγγνώμη από τους κατά καιρούς κατακτητές, τούρκους, γερμανούς κ.λπ., στους οποίους αντιστάθηκε. Οι εντολές πλέον δίνονται άνωθεν. Και η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών αντί να επιβραβεύσει το εθνικό έργο κάποιων, οι οποίοι θα διδάσκουν αντίθετα από το πρόγραμμα του Π.Ι. θα τους κρίνει ανεπαρκείς και θα τους απολύει. Θυμηθείτε το. Η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών ναι μεν είναι κάτι που θα έπρεπε να υπάρχει εδώ και αρκετές δεκαετίες, όμως όλα τα προηγούμενα χρόνια η σκόπιμη ανυπαρξία της εξυπηρετούσε την συν-τροφική (=μαζί τα φάγαμε) προοδευτική συμμορία, ούτως ώστε αυτή να προωθεί «σφετέρους», να τους χρησιμοποιεί σε θέσεις κομματικής εξουσίας και να αποκλείει τους σωστούς και άξιους από τις σημαντικές διοικητικές θέσεις. Σήμερα, το σύστημα της παγκοσμιοποίησης το εξυπηρετεί η ύπαρξη αξιολόγησης. Μόνο που οι «άξιοι» θα κρίνονται αναλόγως της προσηλώσεώς τους στις οδηγίες του υπουργείου, του παιδαγωγικού ινστιτούτου και άλλων «ευαγών» (=εξαγνισμένων) ιδρυμάτων, τα οποία έχουν κληθεί να υλοποιήσουν το πρόγραμμα «πολυπολιτισμικότητα στην εκπαίδευση». Κάθε εθνική φωνή από πλευράς παιδαγωγών θα θεωρείται «εθνικιστική», «φασιστική», «χρυσαυγίτικη» κ.λπ. Ο εκπαιδευτικός θα καλείται σε απολογία και με συνοπτικές διαδικασίες θα απολύεται ως ακατάλληλος. Γι’ αυτό και έγινε τώρα η αξιολόγηση. Για να αποκλεισθεί στο μέλλον κάθε εθνική φωνή δασκάλου, που θα δώσει όραμα στα ελληνόπουλα. Ο φανερός στόχος της αξιολόγησης είναι σωστός. Να προάγονται οι άξιοι. Ο κρυφός στόχος είναι ανατριχιαστικός και εθνοκτόνονος. Να μην υπάρξει περίπτωση πλέον τα ελληνικά σχολεία να διαμορφώσουν εθνική συνείδηση! Κατά τα προηγούμενα χρόνια, στις δύο πρώτες βαθμίδες εκπαιδεύσεως ένας νεοταξικός συνδικαλισμός αφαίρεσε από τους εκπαιδευτικούς την παιδαγωγική τους αποστολή. Το άρθρο 16, με στόχο την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης, καταστρατηγήθηκε. Εκπαιδευτικοί πρωτοβάθμιας με σπουδές στα Σκόπια, εκπαιδευτικοί δευτεροβάθμιας με σπουδές σε χώρες τού πρώην «ανατολικού μπλοκ», με πλαστά, πολλές φορές, πτυχία αποκτηθέντα με χρηματική αντιπαροχή, ανέλαβαν την αποδόμηση. Η πλαστότης απεδείχθη προσφάτως από την έρευνα του Επιθεωρητού Δημόσιας Διοίκησης. Πολλοί από δαύτους πήραν θέσεις προϊσταμένων, διευθυντών κ.λπ. κρίνοντας κατωτέρους εκπαιδευτικούς με πραγματικά πτυχία αλλά και με εθνική συνείδηση, με βάση την κομματική και κυρίως την εθνική τους τοποθέτηση. Πώς να πάει μπροστά η παιδεία λοιπόν; Πώς να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων αυτή την δύσκολη εθνικά στιγμή; Η παγκοσμιοποίηση είναι ο μεγάλος φαινομενικά κυρίαρχος εχθρός! Τα έθνη, οι πηγές αντιστάσεως αντιμετωπίζονται ως αδύναμοι κρίκοι. Σε αυτήν την λαίλαπα όλοι εμείς που αισθανόμαστε Έλληνες κι όχι πολίτες του κόσμου, προσπαθούμε. Κάνουμε εθνικό έργο. Δεν ξέρω όμως αν γίνεται αντιληπτό. Επειδή εκείνοι ξέρουν πως το έργο μας έχει και επιχειρήματα και στοιχεία, δεν το αντιμετωπίζουν κατά πρόσωπο. Το αποσιωπούν. Ακολουθούν την μέθοδο τού «φονεύειν διά της σιωπής», όπως έλεγε ο αείμνηστος φίλος μου, καθηγητής κλασσικής φιλολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών, Ανδρέας Παναγόπουλος. Και όπως έγραφε ο Πίνδαρος «θνάσκει δε σιγαθέν καλόν έργον». Ο Παλαμάς δεν διδάσκεται πλέον στα σχολεία. Ούτε ο εθνεγερτικός Αριστοτέλης Βαλαωρίτης. Ούτε ο Κώστας Κρυστάλλης ή ο Γεώργιος Στρατήγης. Οι ποιητές που θα πάρουν την θέση τους θα εκθειάζουν «τα άνθη τού κακού» ήγουν «τα αιδοία, με ... πανεπιστημιακή μάλιστα ασπίδα» Τι δέον, όμως, γενέσθαι; Μα αλλαγή νοοτροπίας. Τα σπίτια και οι οικογένειες να γίνουν κρυφά σχολειά. Η Εκκλησία να χρησιμοποιήσει τις χρυσές εφεδρείες της (με προσοχή, διότι πολλοί έχουν διαβρωθεί και προσχωρήσει στην παγκοσμιοποίηση). Η προσπάθειά μας να αποβλέπει στο να δημιουργήσουμε ελληνόπουλα, που δεν θα βλέπουν Σουλεϊμάν, που δεν θα ονειρεύονται να γίνουν αστέρες του «λάϊφ στάϋλ», που θα πονάνε την πατρίδα τους και θα αγωνίζονται γι’ αυτήν. Που θα κάνουν πράξη το «μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερόν εστιν η πατρίς και σεμνότερον και αγιώτερον» (Πλάτωνος «Κρίτων», 51 a, 8-9). Που δεν θα απαξιώνουν την πολιτική αλλά θα προσπαθούν συμμετέχοντας να διώξουν τους κλέφτες, τους απατεώνες, τους κομπιναδόρους από την πολιτική και να πάρουν την θέση τους με εθνικά οράματα. Αν δεν γίνουν αυτά ας μη διαμαρτύρεται κανείς για την κατάντια τής παιδείας μας. Από συμβιβασμένους, γέμισε η πατρίδα. Αγωνιστές και ελεύθερα πνεύματα χρειαζόμαστε! «