ΕΙΜΑΙ ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΣ, ΔΙΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ

Του Αντωνίου Α. Αντωνάκου
Καθηγητού – Κλασσικού Φιλολόγου
Ιστορικού – Συγγραφέως
Αντιπροέδρου τού Συνδέσμου τών Απανταχού Λακώνων «Ο ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ»


Τα τελευταία χρόνια ακούω από αρκετούς μια φράση που με πληγώνει. Ακούω να λένε «ντρέπομαι που είμαι Έλληνας»! Η θέση αυτή, κατά την γνώμη μου, είναι λανθασμένη. Κι ο νομπελίστας ποιητής μας, ο Γιώργος Σεφέρης, είχε κάποτε γράψει «όπου και να ταξιδέψω, η Ελλάδα με πληγώνει» δεν εννοούσε όμως το ότι η Ελλάδα έκανε πράγματα άξια ντροπής αλλά την εγκατάλειψη τού μεγαλείου τής Ελλάδος από τους Έλλαδίτες! Με την αφοριστική, επομένως, αυτή θέση διαμορφώνεται μία λανθασμένη εικόνα για μία χώρα που διαμόρφωσε τον παγκόσμιο πολιτισμό και που βρίσκεται τώρα σε αυτή την κατάσταση από την ανικανότητα τών σημερινών κατοίκων και διαχειριστών τής περιουσίας της να αναδείξουν και να τιμήσουν το μεγαλείο της!
Προσωπικά διαφωνώ με το να χρεώνω στην πατρίδα μου την σημερινή της κατάντια. Αυτό είναι το σύστημα τού κάθε ανίκανου που, όπως είπαμε σε προηγούμενο άρθρο μας, αρνείται να αναλάβει την ευθύνη τών πράξεών του και μεταβιβάζει αλλού τα λάθη του! Γι’ αυτό σήμερα θα πούμε μερικές αλήθειες, οι οποίες ίσως αναγκάσουν κάποιους να σταθούν εμπρός στον καθρέφτη και να κοιτάξουν κατάματα τον εαυτό τους! Η Ελλάς δεν είναι απλά μία χώρα. Είναι αυτή ταύτη η έννοια τού Πολιτισμού, τής Ιστορίας, της Αρετής, τής Επιστήμης, του Δικαίου και πολλών άλλων σημαντικώτατων εννοιών!
Είναι γεγονός ότι η πατρίδα μας, η Ελλάδα, σήμερα ευρίσκεται στο απόγειο τής απαξίωσης, της κατάπτωσης, του εξευτελισμού. Ερωτώ όμως. Είναι η Ελλάδα υπεύθυνη γι’ αυτό ή οι πολιτικοί και τα πολιτικά κόμματα, που μας εκπροσώπησαν κι εμείς ψηφίζαμε για σαράντα περίπου χρόνια, δίνοντάς τους ποσοστά τεραστίου ύψους σε πολλές περιπτώσεις, γεμίζοντας προεκλογικά πλατείες και λεωφόρους, κουνώντας πλαστικά σημαιάκια και φωνάζοντας παραταξιακά συνθήματα, τα οποία απεδείχθησαν όλα λανθασμένα και ψεύτικα; Ζητήσαμε ποτέ ευθύνες γι’ αυτό; Κάναμε αυτοκριτική; Θελήσαμε να αλλάξουμε τα πράγματα; Όχι αγαπητοί φίλοι. Για όλα φταίει το κεφάλι το στραβό μας, το βόλεμά μας, η ήσσων προσπάθεια, ο ωχαδελφισμός!
Μία πατρίδα στηρίζεται σε ένα έθνος. Τον όρο «έθνος», όμως, κάποιοι τον απαρνήθηκαν. Αυτοί οι κάποιοι ήσαν οι λεγόμενοι «προοδευτικοί» και οι άλλες, όπως αυτοαποκαλούντο τότε «δημοκρατικές και εκσυγχρονιστικές δυνάμεις»! Οι δυνάμεις αυτές ως "προοδευτικές" ήσαν "προ της οδού", δηλαδή ... μπροστά. Το σύνθημα μάλιστα τής τότε εποχής, ότι δηλαδή «η πατρίδα» μετά την επταετία και την πρώτη μεταπολίτευση «ήταν στην άκρη τού γκρεμού» και με τους προοδευτικούς «μπορούσαμε να κάνουμε ένα βήμα μπροστά», γέμιζε τις "προοδευτικές" προεκλογικές συγκεντρώσεις τών τελευταίων δεκαετιών! Διέφευγε βέβαια τής προσοχής τους ότι, όταν είσαι στην άκρη τού γκρεμού και κάνεις ένα βήμα μπροστά, πέφτεις μέσα σε αυτόν ή ότι, αν είσαι "προ της οδού", «προοδευτικός» δηλαδή, και θέλεις να κάνεις στροφή, ενώ είσαι στην άκρη τού γκρεμού, σε παίρνει η φυγόκεντρος. Για να κάνεις βέβαια κάποια βήματα πίσω και να σωθείς δεν το συζητούσε κανείς. Δεν ήταν "προοδευτικό" αλλά "οπισθοδρομικό"!
Κάτι τέτοιο φαίνεται ότι έγινε και στην περίπτωση τού Ελληνισμού. «Άκρη τού γκρεμού» ήταν για τους "προοδευτικούς" οι «εθνικές» απόψεις τών συνταγματαρχών. Και «πρόοδος» η αλλαγή τους! Λες και η ιστορία τής πατρίδος ήταν κτήμα τών μεν ή πεδίο πειραματισμού τών δε! Η ιστορία, ο αγώνας για Ελευθερία, οι θυσίες χιλιετιών τού Ελληνισμού, όμως, δεν είναι κτήμα κανενός σφετεριστή! Και όπως λέει και ο ποιητής «δεν μετριούνται με το στρέμμα, με της καρδιάς το πύρωμα μετριούνται και με το αίμα»! Η "προοδευτική μόδα", όμως, κυριάρχησε. Παρέσυραν μάλιστα σε αυτήν ακόμη και τους αντιπάλους! Όλοι θεωρούσαν τιμή τους να αποκαλούνται "προοδευτικοί" και "αντιστασιακοί". Εξαργύρωσαν μάλιστα την προοδευτικότητά τους αυτή πολύ ακριβά, απαιτώντας από την Ελλάδα την "τιμή"! Πήραν και συντάξεις για την "αντίστασή" τους, ακόμη και αυτοί που τότε ήσαν αγέννητοι ή βρέφη. Έτσι αυτοί εννοούσαν την πρόοδο. Πήραν σύνταξη ακόμη και αυτοί που "έκαναν αντίσταση" παίζοντας τάβλι στα καφενεία τής αλλοδαπής! Και θυμάμαι τον αείμνηστο, γενναίο μεν, πλην "κουτό", όπως απεδείχθη εκ τού αποτελέσματος, πεθερό μου Νικόλαο Παπαδημοσθένη, να μου δείχνει και να ψηλαφώ στην κνήμη του τα δύο βλήματα που ήσαν καρφωμένα από την εποχή εκείνη και δεν πρόλαβε τότε να τα βγάλει! Όταν του έλεγα «γιατί πατέρα δεν πας να πάρεις σύνταξη, αφού αποδεδειγμένα πολέμησες και αντιστάθηκες», μου απαντούσε. «Εγώ παιδί μου πολέμησα για την πατρίδα από χρέος και καθήκον, όχι για να με πληρώσει αυτή!».
Το ύψιστο σημείο αξιοπρέπειας! Που όμως δεν απέδωσε στην πατρίδα, εφ’ όσον στην συνέχεια διαβρώθηκαν τα πάντα από τις αποφάσεις τών «προοδευτικών» που κατέστρεψαν την γλώσσα, παραποίησαν την ιστορία, αποποιήθηκαν το παρελθόν, διέγραψαν τούς αγώνες, άλλαξαν όπως προέβλεπε ο Θουκυδίδης την σημασία τών λέξεων για να πετύχουν αυτό που θέλουν... (και την ειωθυίαν αξίωσιν τών ονομάτων ες τα έργα αντήλλαξαν τη δικαιώσει)! Οι όροι «έθνος», «όμαιμον», «εθνικόφρων», ήσαν όροι εχθρικοί, «φασιστικοί», οπισθοδρομικοί, ντεμοντέ. Της μόδας έγιναν άλλοι νέοι όροι. Όχι πλέον «εθνικοί» αλλά ... «λαϊκοί». Ο «εθνικόφρων» αντικαταστάθηκε με τον «πατριώτη» κ.ο.κ. Παιχνίδι λέξεων! Αμφισβήτηση του παρελθόντος! Οι μεγαλειώδεις πράξεις τών προγόνων μας αμφισβητήθηκαν έντονα. Αυτό απαιτούσε η «πρόοδος»! Νέες δοξασίες κυριάρχησαν. "Η αρχαία κοινωνία δεν ήταν αυτή, για την οποία ομιλεί όλος ο κόσμος". "Πήρε τα σημαντικά από αλλού". "Δεν υπάρχει φυλετική συνέχεια τών Ελλήνων". Δεν προβάλλεται η απαρχή τής επιστήμης, του Δικαίου, της οικονομίας κ.λπ. από τους προγόνους μας! Στο εξωτερικό μάς προβάλλουν, εδώ σβήνουν τους προβολείς! Στο εξωτερικό τιμούν τον πολιτισμό μας, εδώ μας λοιδωρούν! Η ιστορία για τους εδώ "προοδευτικούς" δεν είναι αληθινή! Οι πηγές και οι αρχαίοι συγγραφείς αγνοούνται συστηματικά. Οι νεώτεροι χρόνοι δεν εξετάζονται κάτω από το πραγματικό επιστημονικό πρίσμα. Επιστήμη γι’ αυτούς είναι μόνο η αμφισβήτηση για την αμφισβήτηση και ο αφορισμός! Δεν υπάρχουν "Κρυφά Σχολειά"... "Περνούσαμε καλά με τους Τούρκους", "δεν έγινε γενοκτονία τών Ποντίων" κ.λπ. "Δεν έγινε μικρασιατική καταστροφή αλλά «συνωστισμός στην παραλία»"! Και δεν ντρεπόμασταν για τον προοδευτικό νέο εαυτό μας. Γιατί ήμασταν βολεμένοι. Γιατί ξαναψηφίζαμε τους "προοδευτικούς" όλων τών κομμάτων και εναλλάξ τα δύο ίδια κόμματα! Γιατί ξαναψηφίζαμε αυτούς που κατάστρεψαν την γλώσσα, την ιστορία, τον πολιτισμό, παράλληλα με την οικονομία και την κρατική υπόσταση! Γιατί τους ξαναψηφίζαμε επειδή μας έδιναν κάποιες μπουκιές, που μεταφράζονταν σε «διορισμούς», «επιδοτήσεις», «εκδουλεύσεις» κ.λπ. Και το μπουκωμένο στόμα μας δεν μίλαγε! Ώσπου ξαφνικά διαπιστώσαμε πως τα πάντα είχαν καταρρεύσει και δεν είχαμε πάρει είδηση, όχι μόνο για το γεγονός αυτό καθ’ αυτό αλλά και για το ότι είχαμε συμβάλλει κι εμείς καθοριστικά σε αυτήν την κατάρρευση! Οπότε πιπιλίζουμε την εύκολη καραμέλλα, η οποία διαγράφει από πάνω μας την συνευθύνη. «Ντρεπόμαστε που είμαστε Έλληνες»! Εμείς οι άσπιλοι οι αμόλυντοι «ντρεπόμαστε που είμαστε Έλληνες», λες και μας φταίει η Ελλάδα γι’ αυτό!
Ε λοιπόν όχι, αγαπητοί συνέλληνες! Εγώ δεν ντρέπομαι καθόλου που είμαι Έλληνας. Αντίθετα είμαι πολύ υπερήφανος γι’ αυτό! Ντρέπομαι μόνο για τους πολιτικούς τού δικομματισμού, που συναγωνίζονταν τόσες δεκαετίες σε «καταστροφικό προοδευτισμό». Που μας κορόϊδεψαν, μας κατέστρεψαν, και τώρα έχουν το θράσος να θέλουν να μας σώσουν. Ντρέπομαι για το πολιτικό νεοελλαδιστάν και για τους "προοδευτικούς" ψηφοφόρους, που είναι αμετανόητοι! Ντρέπομαι για την αδικία που γίνεται στους φτωχούς και την ατιμωρησία τών υπευθύνων πολιτικών, οι οποίοι κατέστησαν με νόμους «εαυτούς και αλλήλους» ανευθύνους, με παραγεγραμμένα αδικήματα! Ντρέπομαι για την ψήφο στους υπευθύνους τής οικονομικής καταστροφής. Για όλους αυτούς ντρέπομαι. Όχι όμως για το ότι είμαι Έλληνας. Γι’ αυτό είμαι υπερήφανος, όπως και για το προγονικό παρελθόν μου και για την ιστορία μου! Κανείς δεν θα μπορέσει να με κάνει να ντραπώ γι’ αυτό!
Είμαι υπερήφανος που είμαι Έλληνας, διότι ο ανθρώπινος πολιτισμός είναι μέρος τού ελληνικού! Διότι η πατρίδα μου υπήρξε η μόνη, που δημιούργησε αυτοκρατορίες και κοσμοκρατορίες! Διότι δημιούργησε την Ελληνική γλώσσα, η οποία είναι η μόνη που μπορεί να εκφράσει υψηλά νοήματα! Διότι η αξία τού Έλληνα απεδείχθη με τα κατορθώματά του! Διότι οι Έλληνες δημιούργησαν όλες τις επιστήμες, την αρχιτεκτονική, το θέατρο, την μουσική κ.λπ.! Διότι δημιούργησε τους Ολυμπιακούς Αγώνες και το Ολυμπιακό πνεύμα, το οποίο στηριζόταν στην ευγενή άμιλλα και όχι στον ανταγωνισμό! Διότι, όποια πέτρα κι αν σηκώσει κάποιος, σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου, θα βρει ένα Ελληνικό μνημείο! Διότι αν από τα μουσεία τού κόσμου αφαιρέσουμε τα ελληνικά ευρήματα, αυτά θα μείνουν σχεδόν άδεια και δεν θα μπορέσουν να λειτουργήσουν! Διότι τα ελληνικά ήθη εκπροσωπούν υψηλές αξίες πολιτισμού! Διότι η Ελλάς δημιούργησε την Δημοκρατία, που όλος ο κόσμος θαυμάζει! Διότι δημιούργησε την φιλοσοφία, της οποίας οι εκπρόσωποι ο Πλάτων, ο Αριστοτέλης κ.λπ. έχουν αφήσει άναυδη την ανθρωπότητα! Διότι δημιούργησε τον διάλογο! Το «τις βούλεται αγορεύειν» αποτελεί προσόν και δημιούργημα τής Ελληνικής διανόησης! Διότι μέχρι σήμερα, κατά τους αγώνες του, ο Ελληνισμός ουδέποτε έκανε αριθμητικούς υπολογισμούς! Στον Μαραθώνα, στην Σαλαμίνα, στην Επανάσταση του 1821, στον πόλεμο τού 1940, ανατρέψαμε την λογική και τους αριθμούς! Διότι το έλλογο γονίδιο τού Έλληνα, ξυπνά σε κάθε δύσκολη στιγμή και μεγαλουργεί! Διότι όσα αναφέρω τα έχουν πει πριν από μένα διάσημοι ξένοι και διαπρεπείς επιστήμονες, καθηγητές πανεπιστημίων, πολιτικοί, πρωθυπουργοί, στρατιωτικοί, δικαστικοί, και διανοητές παγκοσμίου κύρους. Για όλα αυτά είμαι υπερήφανος!
Ας αρχίσουμε πάλι, λοιπόν, συνέλληνες να αποκαθιστούμε το προγονικό παρελθόν και να τού δίνουμε πρωτεύουσα θέση! Να συνεχίσουμε να ντρεπόμαστε και να νοιώθουμε αηδία μόνο για κάθε «ψευτοπροοδευτικό» σκουλήκι, που τρώει τις εθνικές ρίζες. Ας το πατήσουμε γι’ αυτό με την ψήφο μας κι ας το λειώσουμε! Κι ας αρχίσουμε και πάλι να είμαστε υπερήφανοι, που είμαστε Έλληνες, τουλάχιστον εμείς, που δεν υποστείλαμε ποτέ την εθνική σημαία και γνωρίζουμε ότι είμαστε απόγονοι Εκείνων, των Μεγίστων, των Ηρώων! Των υπηρετών «του Ωραίου, του Μεγάλου και τ’ Αληθινού!»