ΜΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΔΙΑΣΗΜΗ ΦΩΤΙΣΜΕΝΗ ΚΙ ΑΠΟ ΑΓΝΩΣΤΟΥΣ ΗΛΙΟΥΣ

Του Αντωνίου Α. Αντωνάκου Καθηγητού – Κλασσικού Φιλολόγου Ιστορικού – Συγγραφέως Είναι πραγματικά καταπληκτικό το πόσο θεϊκός τόπος είναι η πατρίδα μας, η Ελλάδα. Εκπληκτικό κλίμα, θάλασσα, αρχαιολογικοί χώροι, μουσεία, ιστορία, πολιτισμός. Παράγοντες, τους οποίους θα έπρεπε να αξιοποιήσει πολύ περισσότερο. Όμως σήμερα, με τον προπληρωμένο τουρισμό, οι αλυσίδες ξενοδοχείων δίνουν κυρίως ήλιο, μπάνια, και διασκέδαση στους τουρίστες με τα βραχιολάκια, όπου όλες οι υπηρεσίες παρέχονται μέσα σε αυτές. Έτσι όμως χάνεται ο τουρισμός που στηρίζεται στην αγάπη προς την ελληνική φύση και την εξερεύνηση των μνημείων. Είναι πραγματικά εκπληκτικό από τι θα μπορούσε να διαφημισθεί η Ελλάδα με την κατάλληλη προβολή στο εξωτερικό. Θα σας πω λοιπόν αμέσως έναν τρόπο, για τον οποίο την αφορμή μου την έδωσε ένα βιβλίο, με τον τίτλο «Κάποτε στην Ωραία Ελένη – Η ιστορία ενός ξενοδοχείου» (Εκδόσεις Ευρώτας) και συγγραφέα τον σημερινό ιδιοκτήτη του στις Μυκήνες, Αχιλλέα Ντάση. Με το πρώτο άκουσμα «Κάποτε στην Ωραία Ελένη», ο αναγνώστης δεν μπορεί να καταλάβει περί τίνος ακριβώς πρόκειται. Κι όμως, αυτό το βιβλίο είναι ένα καταπληκτικό σύγγραμμα - λεύκωμα, το οποίο περιλαμβάνει την ιστορία ενός από τα πλέον γνωστά ξενοδοχεία, όχι βεβαίως στην Ελλάδα αλλά στον κόσμο. Δεν πρόκειται για το Χίλτον, ούτε για το Κάραβελ, ούτε για το Ιντερκοντινένταλ αλλά για ένα μικρό ξενοδοχείο στις ιστορικές «πολύχρυσες Μυκήνες» με το χαρακτηριστικό όνομα «Ωραία Ελένη». Η ιστορία αυτού του ξενοδοχείου ξεκινά από τον σπουδαίο Ερρίκο Σλήμαν, τον άνθρωπο, που απέδειξε ότι ο Όμηρος δεν αφηγείτο ένα παραμύθι αλλά μία αληθινή ιστορία. Ο Σλήμαν με πίστη σε ό,τι διάβαζε στον Όμηρο, έσκαψε και βρήκε την Τροία και στην συνέχεια βρήκε τις Μυκήνες, το παλάτι των Ατρειδών, τον θολωτό τάφο του Αγαμέμνονος και πλείστα άλλα ευρήματα. Σε ένα άρθρο του Αμερικανού δημοσιογράφου Sloane Elliott στο περιοδικό «The Athenian», που δημοσιεύθηκε το Νοέμβριο του 1976 γραφονται μεταξύ άλλων: "Ο Χριστόπουλος, ένας από τους πρώτους εργάτες του Σλήμαν, συμφώνησε να του εκμισθώσει τα δωμάτια του σπιτιού του, ενώ αυτός και η οικογένειά του αποσύρθηκαν σε ένα από τα τρία σπιτάκια πίσω από το κτήριο. Τα δύο εμπρός δωμάτια του ορόφου κατοχυρώθηκαν από τον Σλήμαν, και από τότε ήταν θέμα γοήτρου για οποίον επισκέπτη και ιδιαίτερα αρχαιολόγο να μένει σε αυτά. Ο Σλήμαν έδωσε το όνομα στο μικρό πανδοχείο. Επίσης, ο Σλήμαν εισηγήθηκε την επιγραφή η οποία υπάρχει ακόμη στην κύρια είσοδο: ΧΑΙΡΕ ΞΕΙΝΕ ΠΑΡ’ ΑΜΜΙ ΦΙΛΗΣΕΑΙ (Οδύσσεια, α, 123), δηλαδή «Καλώς ήλθες ξένε πλησίον μας θα φιλοξενηθής». Είναι τα λόγια, με τα οποία ο Τηλέμαχος χαιρέτησε την μεταμφιεσμένη Παλλάδα Αθηνά κατά την άφιξή της στην Ιθάκη, στην αρχή τής Οδυσσείας. Η «Ωραία Ελένη» ήταν νοικιασμένη από τον Σλήμαν στην διάρκεια των τελευταίων πέντε μηνών του 1876, όταν ανεκάλυψε τον πλούτο στους λακκοειδείς τάφους. Ο πρώτος τουρίστας που εόρτασε στις ανασκαφές ήταν ο Αυτοκράτορας της Βραζιλίας Ντομ Πέντρο ΙΙ, την επίσκεψη του οποίου ο Σλήμαν αναφέρει στην λαμπρή περιγραφή «Μυκήνες», που εξέδωσε το 1878. Το καταπληκτικό σε αυτή την έκδοση είναι η καταγραφή των εντυπώσεων των επισκεπτών, στους οποίους περιλαμβάνονται πρόεδροι Δημοκρατιών (όπως ο πρώτος εκλεγμένος Πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας Theodor Heuss) πρωθυπουργοί, καθηγητές πανεπιστημίων διεθνούς φήμης, ηθοποιοί (όπως ο Σερ Άλεκ Γκίνες), σπουδαίοι ποιητές, συγγραφείς, ζωγράφοι, καλλιτέχνες, διπλωμάτες, αρχαιολόγοι, επιστήμονες και πολλοί άλλοι σημαντικοί πνευματικοί άνθρωποι διεθνούς φήμης. Άραγε, πόσοι άνθρωποι ονειρεύονταν και ονειρεύονται μία επίσκεψη την σημαντικώτερη προϊστορική πόλη της Ελλάδος; Ξεφυλίζοντας τα άλμπουμ της «Ωραίας Ελένης», από το τέλος 19ου και αρχές του 20ου αιώνα, καταλαβαίνει κανείς ότι ο Όμηρος είναι ο πιο πολυδιαβασμένος ποιητής του πλανήτη. Και ποιοι δεν έχουν παρελάσει από τις σελίδες των βιβλίων εντυπώσεων του ξενοδοχείου. Από ένα μικρό γκρουπ από Ινδούς καθηγητές και φοιτητές του πανεπιστημίου της Λαχώρης του Πακιστάν. που ήλθαν να ιδούν τις Μυκήνες το 1938, διότι ίσως αισθάνονταν και συγγενείς ύστερα από την έλευση εκεί του μεγάλου Μακεδόνα στρατηγού, μέχρι Ιάπωνες καθηγητές των αυτοκρατορικών πανεπιστημίων Κιότο, και Τόκυο, Hamada, και Ishikawa αντίστοιχα, που γράφουν για την Ελλάδα στην γλώσσα τους, με ημερομηνία 20-6-1915. Τον Ιούνιο του 1924, έρχεται ο Άγγλος αρχηγός τού βρεττανικού στόλου της Μεσογείου, sir Osmond Brook. Επίσης, από 31/10 - 3/11/1938, έμεινε στην «Ωραία Ελένη» ο R.M.P. (Colonel), ο οποίος έσκαψε τους βασιλικούς τάφους των Φαραώ στο Κάϊρο και μας μεταφέρει τον Όμηρο γράφοντας, «Χρη ξείνον παρέοντα φιλείν εθέλοντα δε πέμπειν». Σημειωτέον ότι οι ιδιόχειρες εντυπώσεις των περισσοτέρων είναι γραμμένες στα αρχαία ελληνικά. Στα μέσα της δεκαετίας του 1950 ήλθε στην «Ωραία Ελένη» ο κατακτητής τού Εβερεστ, ο Νεοζηλανδός Sir Edmund Hillary, που την εποχή εκείνη θύμιζε ήρωα των ηρώων. Το να ταξιδεύει κανείς στο τέλος του 19ου έως και τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνος έπρεπε πρώτον να ήταν εύπορος και δεύτερον, να ήξερε που θα πάει και προφανώς να είχε γνώσεις. Βλέπεις ανθρώπους να έχουν έλθει δύο και τρεις φορές δεν αναφέρομαι μόνο σε αρχαιολόγους- στις Μυκήνες τα χρόνια εκείνα. Αυτό καταδεικνύει το πάθος των ανθρώπων αυτών, να επισκέπτονται τον γνωστό γι’ αυτούς και άγνωστο για άλλους, αρχαίο Ελληνικό κόσμο, ταξιδεύοντας μήνες με τα πλοία και εβδομάδες με τα τραίνα. Είναι ένα ρομαντικό κομμάτι τού τότε Ελληνικού τουρισμού. Προσωπικά, αισθάνθηκα μεγάλη υπερηφάνεια ως Έλλην για όλους αυτούς τους σπουδαίους πνευματικούς ανθρώπους που ήλθαν από όλο τον κόσμο να αντικρύσουν το φως του Ομήρου, στο μέρος που το ανέδειξε ο Σλήμαν. Αυτά τα άγνωστα μέρη είναι οι μικροί ήλιοι που πρέπει να αναδείξει ο ελληνικός τουρισμός. Μαζί με τις Μυκήνες και την «Ωραία Ελένη», το ξενοδοχείο του Σλήμαν, και τις προσωπικότητες που το επισκέφθηκαν και οι οποίοι ανέδειξαν και θα αναδεικνύουν ες αεί την Ελλάδα σε όλο τον κόσμο και που πρέπει κάποτε κι εμείς να γνωρίσουμε.