Η ΑΝΑΓΚΗ ΠΑΡΟΧΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

Του Αντωνίου Α. Αντωνάκου Καθηγητού – Κλασσικού Φιλολόγου Ιστορικού – Συγγραφέως Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, είναι επιτακτική η ανάγκη παροχής στα ελληνόπουλα ελληνικής παιδείας. Από την στιγμή που έγινε εμφανές ότι η παγκοσμιοποίηση είχε εισδύσει τόσο πολύ στην Ελλάδα, τα πράγματα εξελίχθηκαν ραγδαία. Εξαφανίσθηκε ο όρος «Εθνικής» ως επιθετικός προσδιορισμός της παιδείας από το αντίστοιχο υπουργείο. Ακολούθησαν αλλαγές στα σχολικά βιβλία, από τα οποία απαλείφθηκε ο,τιδήποτε το εθνεγερτικό. Παλαμάς, Μωραϊτίνης, Κρυστάλλης, Βαλαωρίτης κ.λπ. είναι άγνωστα πρόσωπα στην μαθητιώσα και φοιτητιώσα νεολαία, για τις οποίες πλέον δεν μπορούν να αποτελέσουν πρότυπα. Μάχες σταθμοί στην εθνική και πολεμική ιστορία τών Ελλήνων αναφέρονται σε δύο τρεις γραμμές στα ιστορικά βιβλία, σαν να μην έγιναν ποτέ, σαν να μη καθώρισαν το ιστορικό μέλλον. Η ελληνική γλώσσα αλλοιώθηκε, φτώχυνε, παραμερίσθηκε εμπρός στην κυριαρχία τής αγγλικής ή της τουρκικής. Οι Έλληνες, απλοί θεατές, παρακολουθούν την φθίνουσα πορεία τής Ελλάδος αδιάφορα, εφ’ όσον προτεραιότητα έχουν δώσει στην επιβίωσή τους. Κι όμως, η επιβίωση θα έλθει μόνον εάν διασωθούν οι ρίζες μας. Ο μεγάλος διδάσκαλος τού Γένους μας Κοσμάς ο Αιτωλός, ο γνωστός για τις προφητείες του Πατροκοσμάς, είχε γράψει γι’ αυτό το θέμα παροτρύνοντας και βοηθώντας στην σύσταση ελληνικών σχολείων. ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ σχολείων, έχει σημασία. Ας δούμε πώς αναφέρει αυτό το γεγονός ο Χριστόφορος Περραιβός σε σύγγραμμα αναφερόμενο στον βίο του αοιδίμου Ρήγα Φεραίου. «Ευλογημένοι χριστιανοί, αι πολλοί εκκλησίαι ούτε διατηρούν ούτε ενισχύουν την πίστιν μας όσον και όπως δει, ειμέν οι εις τον Θεόν πιστεύοντες δεν είναι φωτισμένοι υπό τε των παλαιών και νέων αγίων γραφών· η πίστις μας δεν εστερεώθη από αμαθείς αγίους, αλλά από σοφούς και πεπαιδευμένους αγίους, οίτινες και τας αγίας γραφάς ακριβώς μας εξήγησαν, και δια θεοπνεύστων λόγων αρκούντως μας εφώτισαν· σήμερον όμως, έ¬νεκα των εξ αμαρτιών μας συμπεσουσών δεινών περιστά¬σεων, λείπουσιν, ή τουλάχιστον εισί σπανιώτατοι τοιού¬τοι σοφοί και ενάρετοι άνδρες, όπως διατηρήσωσιν ανε-πηρέαστους τους ορθοδόξους ομογενείς μας• διότι πώς δύναται να διατηρηθεί αβλαβές το έθνος μας κατά τε την θρησκείαν και ελευθερίαν, οπόταν ο ιερός αυτού κλήρος αγνοή κατά δυστυχίαν των αγίων γραφών την εξήγησιν, ήτις εστί το φως και η στερέωσις της πίστεως; Ό¬ταν ένας ποιμήν δεν γνωρίζη το θρεπτικόν χόρτον δια το ποίμνιόν του, δεν θεραπεύη τα τυχόντα πάθη του, δεν προφυλάττει αυτά από άγρια θηρία και κλέπτας, πώς εί¬ναι δυνατόν να διατηρηθή δια πολύν καιρόν εκείνο το ποίμνιον; λοιπόν, τέκνα μου Πάργιοι, προς διαφύλαξιν της πίστεως, και ελευθερίαν της Πατρίδος, φροντίσατε να συστήσητε ανυπερθέτως σχολείον Ελληνικόν, δι’ ου γνώσονται τα τέκνα υμών άπερ υμείς αγνοείτε». Ο Πατροκοσμάς έκανε μεγάλες περιοδείες μεταξύ των ετών 1759 – 1779 στην Θράκη, στην Δυτική Στερεά Ελλάδα, στην Δυτική Μακεδονία, στην Ήπειρο, ενιαία τότε, και στα Επτάνησα, προσπάθησε να φέρει την αγάπη και την συνοχή ανάμεσα στους ελληνορθοδόξους πληθυσμούς. Σκοπός τού κηρύγματός του, ο φωτισμός τού Γένους και μέσον για την πραγματοποίηση τού φωτισμού η ίδρυση σχολείων. Έλεγε ο σπουδαίος αυτός Άγιος. «Δεν βλέπετε όπου το Γένος μας αγρίευσεν απ’ την αμάθειαν και εγίναμεν όλοι ωσάν θηρία; Διά τούτο σας συμβουλεύω να κάμετε σχολεία. Να σπουδάζετε κι εσείς αδελφοί ... Το σχολείο φωτίζει τους ανθρώπους». Λίγους μήνες πριν από τον θάνατό του, κάνοντας απολογισμό τής ζωής του και του έργου του, γράφει στον αδελφό του Χρύσανθο, στις 2 Μαρτίου 1779: «Έως τριάκοντα επαρχίας περιήλθον, δέκα σχολεία ελληνικά εποίησα, διακόσια διά κοινά γράμματα». Αυτά έκανε ο μεγάλος παιδαγωγός και εθνομάρτυρας τού Ελληνισμού. Ξέρετε, όμως, ύστερα από τέτοιο έργο, ποιο ήταν το τέλος του; Το αναφέρει πάλι ο Χριστόφορος Περραιβός, στο ίδιο βιβλίο, εκδοθέν εν Αθήναις, εκ της τυπογραφίας Ιω, Αγγελοπούλου, το 1860 (σελ. 53 - 54). Το αναγράφω αυτολεξεί. «Εκείθεν διέβη εις το Βεράτι. Εδώ όμως παύει πλέον της ζωής του το στάδιον, ένεκα του προς αυτόν μίσους των Εβραίων α) διότι καταργηθείσης, ως προείρηται, υπ’ αυτού τής πολυτελείας τών χριστια¬νών, έμειναν πλέον και τα χρυσογαϊτανοσειρίτια των Εβραίων απώλητα• β) όσαι εμπορικαί αγοραί εγίνοντο καθ’ όλην την Ελλάδα την ημέραν της Κυριακής, ο Άγιος Κοσμάς τας μετέθεσε το σάββατον, διατηρήσας, κατά τον κανονισμον, την αργίαν τής Κυριακής• όθεν οι Εβραίοι δι’ αδράς χρηματοδοτήσεως προς τον ΙΙασάν του Βερατίου εξετέλεσαν τον φθονερον σκοπόν των, διότι έ¬πεμψε τρεις στρατιώτας, οίτινες εφόνευσαν τον Ιεροκήρυκα διδάσκοντα εν τω υπαίθρω, παρά το χωρίον Κωλυκόνταση και κατά τάς όχθας τού ποταμού Βοούσα πλη¬σίον του Βερατίου». Παρόμοιες συνθήκες, αγαπητοί συνέλληνες, έχουμε και σήμερα. Παρόμοια προβλήματα και παρόμοιους κινδύνους. Κινδύνους παροπλισμού κάθε εθνεγερτικής φωνής, η οποία θέλει να διατηρήσει και να διαδώσει τον ελληνισμό και την ελληνορθοδοξία. Χρέος επομένως όλων μας είναι με την εθνική στάση μας να γίνουμε τα τείχη, πάνω στα οποία θα συντριβούν τα στίφη τών εχθρών τού ελληνισμού.