ΕΘΝΙΚΕΣ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΟΥΛΕΪΜΑΝ Ή ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ;

Του Αντωνίου Α. Αντωνάκου Καθηγητού – Κλασσικού Φιλολόγου Ιστορικού – Συγγραφέως Σε λίγες εβδομάδες ανοίγει εκ νέου, τη διαταγή των Αμερικανών, το σκοπιανό. Ένα θέμα, το οποίο από ανύπαρκτο έγινε υπαρκτό χάρις στους άθλιους ραγιαδιστικούς χειρισμούς σειράς ελληνικών κυβερνήσεων, οι πρωταγωνιστές των οποίων έχουν ακόμη και σήμερα το θράσος να απαιτούν σεβασμό από τους Έλληνες πολίτες, ξεχνώντας βεβαίως ότι ο σεβασμός δεν είναι απαιτητός ούτε επιβάλλεται αλλά κερδίζεται! Βαρέθηκα, όμως, (πιστεύω και η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων), να κάνω τον ευπρεπή πολίτη απέναντι σε μία κυβέρνηση που δεν είναι ευπρεπής απέναντί μου, που δεν με σέβεται ως πολίτη, που με προσβάλλει και με πληγώνει. Δεν είναι εξ άλλου στην φύση μου να στέκομαι "σούζα", να υπακούω δηλαδή με ραγαδιστική δουλοπρέπεια σε κάθε απίθανο "βουλευτή Καλοχαιρέτα", που επαναλαμβάνει προκλητικά σαν κι εκείνον: "Εδώ υπάρχει εκλεγμένη κυβέρνησις. Υπάρχουν αντιπρόσωποι του λαού"! Κι αυτή η, υποτίθεται εκλεγμένη, κυβέρνηση είναι υποχείριο – μαριονέττα στα χέρια τής τρόϊκας, η οποία δεν εκλέχθηκε από κανέναν και μέσω ενός "εκτελούντος χρέη καραγκιοζοπαίχτη" υπουργού οικονομικών (που ούτε αυτός εξελέγη αλλά διορίσθη), επιβάλλει δικτατορικώ τω τρόπω θανάτους Ελλήνων... Αργούς, ξαφνικούς και κάθε άλλου είδους. Επειδή, όμως, η ιστορία επαναλαμβάνεται, θα επανέλθω στον Έλληνα Μακεδονολάτρη Ίωνα Δραγούμη και στο έργο του "Μαρτύρων και Ηρώων Αίμα", για να δείξω την διαφορά τού "βολεμένου" και του "ελληνόψυχου". Μελετήστε το με προσοχή, σαν ευαγγέλιο, σαν να είναι ένας καθρέφτης, που βλέπετε την ψυχή σας... Και αποφασίσατε σε ποια πλευρά ευρίσκεσθε. Ύστερα από κείνη την ημέρα ο Αλέξης έγραψε και δυο γράμματα σε ξένους δημοσιογράφους που τους εξηγούσε τα μακεδόνικα πράγματα και τους παρακαλούσε να γράψουν για τα ελληνικά συμφέροντα. Έγραψε και σε τρεις, που ήταν φίλοι του άλλοτε, να κάμουν ό,τι μπορέσουν για τρεις σκο¬πούς• να φωνάξουν με κάθε τρόπο στην Ευρώπη τα ελληνικά δίκαια και να μην αφήνουν μόνους τούς Βουλγάρους να φω¬νάζουν να ζωντανέψουν για τους Έλληνες την Μακεδονία και την Θράκη που ξεφεύγουν από τα χέρια τους... Όμως περίμενε απάντηση, και επειδή τίποτα δεν έρχουνταν, η αποτυχία του τον εμάρανε και ποτέ δεν αισθάν¬θηκε τόσο ανυπόφορη την αδυναμία του. Όταν πρωτοήλθε στο Μοναστήρι, η ειρωνική αντιλογία του το πήρε για παι¬γνίδι το πάλεμα με τους Βουλγάρους, τώρα δεν μπορούσε να καταλάβη πώς, ενώ αυτός ένοιωθε τον εαυτό του άξιο και πρόθυμο να παλέψη με τους Βουλγάρους, δεν ήταν τέτοιοι και οι άλλοι Έλληνες. Κάποιος Μοναστηριώτης είχε γυρίσει κείνες τις ημέρες από την Ελλάδα και είπε του Αλέξη. «Ούτε μια φορά δεν άκουσα την λέξη Μακεδονία». Και όταν τέλος έλαβε απάντηση σ’ ένα από κείνα τα τρία γράμματα που είχε στείλει σε τρεις φίλους του θύμωσε πολύ το γράμμα έλεγε• «Χρειάζεται πολλή προσοχή και μεγάλη φρόνηση• μπορεί να εκθέσης την Ελληνική Κυβέρνηση και τότε τι θα γίνη; Δεν βλέπεις πως μας κυνηγούν παντού; Θυμήσου την καταστροφή τού ενενήντα επτά, θέλεις δηλαδή να έλθουν οι Τούρκοι ως την Αθήνα; Δεν έχουμε ούτε στρατό ούτε στόλο, τα εσωτερικά μας έχουν χάλια• πρέπει πρώτα να διορθωθούμε εμείς και να διοικηθούμε καλά και έπειτα να πάρουμε και άλλους να διοικήσουμε• αφού είνε τόσο πολλοί Έλληνες, γιατί δεν υπερασπίζονται μόνοι τους. Αν έχουν χάσει το ηθικό τους τι να τους κά¬νουμε; Άλλως τε αν είνε να γίνη τίποτε, ας το κάμη ή Κυ¬βέρνηση• οι ιδιώτες τι ανακατώνονται; Σύ θα σώσης το Ρωμέϊκο; Θυμήσου την αποτυχία της Εθνικής Εταιρείας. Αν το κράτος δεν κάνη τίποτε, σημαίνει πώς δεν μπορεί να γίνη τίποτε• έπειτα και δεν συμφέρει να γίνη τίποτε, κάθε κίνημα είνε επικίνδυνο για το κράτος. Ξέ¬χασες πως η κοινή γνώμη στην Ευρώπη είνε αντίθετη μας; Μόλις κουνηθούμε θα μας κατηγορήσουν ακόμη πε¬ρισσότερο και ξέρεις πόσο μας χρειάζεται η κοινή γνώ¬μη. Το να δημοσιεύσουμε άρθρα σε ξένες εφημερίδες, μάλιστα, αυτό το παραδέχομαι, αλλά κάθε άλλη ενέργεια θα φέρη ελεεινά αποτελέσματα, γιατί θα γεννήση ζητή¬ματα. Τι σ’ έπιασε, βρε αδελφέ, εγώ θα σώσω το Ρωμέϊκο;». Ό Αλέξης έρριξε το γράμμα στο τραπέζι και είπε μέσα του• Σιχαίνομαι την φρονιμάδα σου. Αν μπορούσα να καταστρέψω μόνος μου το κράτος το Ελληνικό θα το έκανα αμέσως. Τι χρησιμεύει ένα κράτος Ελληνικό, που αντί κάθε άλλη εξωτερική πολιτική διορίζει προξένους στην Ανατολή και πρέσβεις στην Δύση και τους ξεπροβο¬δίζει με την μονάκριβη ευχή και οδηγία• "Προσέχετε να μη γεννάτε ζητήματα". Αν το κράτος δεν νοιώθει τι μπορεί και τι πρέπει να κάνη, δεν αξίζει να ζη. Έχουμε δυνάμεις αμέτρητες και στην Μακεδονία και στην Θράκη και σ’ όλη την Ανατολή. Και αν το κράτος δεν τις ξέρει, δε θα πη πως πρέπει να μη τις ξέρω και γώ. Και αν το κράτος τις αφήνει κρυμμένες ή σκόρπιες και δεν θέλει να τις περιμαζέψη, δεν είνε λόγος να μην τις περιμαζέψω εγώ, ή τουλάχιστον να προσπαθήσω. Ναί, συ θα σώσης το Ρωμέϊκο, ω Φρόνιμε. Ο καθένας πρέπει να ξέρη ότι σ’ αυτόν έλαχε να σώση το έθνος του, έτσι θα προσπαθήσουν πολλοί και θα το σώση όποιος μπορέση. Και αλήθεια να ήταν πώς ούτε έναν Έλληνα δεν βρίσκεις στην Μακεδονία, πρέπει να είνε Ελληνική η Μακεδονία. Άλλα κράτη αρπάζουν πολιτείες και χώρες κι εμείς κι εκείνα που είνε δικά μας, και εκείνα δεν τα κρατούμε. Σκιαζόμαστε μη μας πουν οί Ευρωπαίοι πώς δεν είναι δικά μας. Με ντροπή μας μεγάλη και δειλά - δειλά ξεστομίζουμε πως έχουμε κάποια επιρροή στην Μακεδονία, γιατί τι θα πη η κοινή γνώμη αν μας ακούση; Αφού οι Βούλγαροι την έχουν στο μάτι την Μακεδονία και φωνάζουν πώς είνε δική τους, ταιριάζει να την θέλουμε κι εμείς; Δεν με μέλει αν βάλω σε δύσκολη θέση μια κυβέρνηση που δεν την σέβομαι, δεν είμαι καμωμένος για την κυβέρνηση ή για το κράτος, έγινα για το Έθνος, και το ξέρω, επειδή γι’ αυτό ίσα - ίσα πονώ. Για την κυβέρνηση μου έρχεται σιχαμός και καταφρόνια• άμα συλλογίζομαι την κυβέρνηση ξεπέφτω, μαργώνω και μαραίνομαι. Σηκώνομαι, ξανοίγω και ανθοβολώ άμα νοιώθω τον Ελληνισμό. Σ’ όποια γωνιά του Ελληνισμού κι αν βρεθώ θα πασχίζω πάντα να δυναμώνω, να ξυπνώ, να ζωντανεύω την ψυχή του, και ας γίνη ό, τι γίνη. Ξυπνώ κάθε ύπνο, κεντρίζω κάθε βαρεμό, συνδαυλίζω κάθε στάχτη, ξεσκεπάζω κάθε σπίθα κρυμμένη και ανάβω κάθε φωτιά σβυσμένη, βγάζω κάθε πνοή κουρασμένη και παίζω κάθε χορδή σιωπηλή. Ξυπνώ, ξυπνώ, ξυπνώ, αυτό με λεν και ξυπνητήρι»... Ο Σωκράτης ήταν "οίστρος", δηλαδή αλογόμυγα, που κέντριζε τους Αθηναίους για να τους ξυπνήσει. Ο Δραγούμης ήταν "ξυπνητήρι". Σήμερα ποιος τέτοιος υπάρχει; Δεν ξέρω πόσοι από εσάς, αγαπητοί φίλοι, έχετε διαβάσει το "Μαρτύρων και Ηρώων Αίμα". Αυτό το έργο θα έπρεπε να υπάρχει στα σχολικά βιβλία, ώστε να μετέχουν της πραγματικής ελληνικής παιδείας οι αλλοδαποί, που κατά τον πρωθυπουργό μας κάνουν υπερήφανους αλλά κυρίως τα ελληνόπουλα. Να γνωρίζουν την ιστορία αυτής της αρχαιόθεν ελληνικής περιοχής. Να είναι διατεθειμένοι να δώσουν την ζωή τους για την Ελλάδα και την Μακεδονία. Και να ανθοβολούν όταν νοιώθουν τον Ελληνισμό. Αυτό το κείμενο πρέπει να αποτελέσει τον δείκτη ελληνισμού του καθενός μας καθώς και την κόκκινη γραμμή σεβασμού ή αποδοκιμασίας μιας κυβέρνησης! Αν αυτό το κείμενο κατορθώσει να νικήσει την σουλεϊμανοπληξία των Ελλήνων, ίσως ακόμα δεν έχουν όλα χαθεί. Αν όχι, τότε κι ο Ίων Δραγούμης και ο Παύλος Μελάς φαίνεται ότι δολοφονήθηκαν άδικα υπέρ των αναξίων του μέλλοντος...